امام عسكری و امام هادی عليهماالسلام اجبارا در سامرا به سر میبردند درمحلی كه به نام " العسكر " يا " العسكری " ناميده میشد يعنی محلی كهمحل سپاهيان و در واقع پادگان بود ، يعنی خانهای كه در آن زندگی میكردندبرايشان انتخاب شده بود كه مخصوصا در پادگان باشند و تحت نظر . ايشاندر بيست و هشت سالگی از دنيا رفتند ( پدر بزرگوارشان هم در حدود چهل ودو ساله بودند كه از دنيا رفتند ) و دوره امامتشان فقط شش سال طول كشيد. به نص تواريخ ، تمام اين مدت شش سال يا در حبس بودند يا اگر همآزاد بودند ممنوع المعاشرش و ممنوع الملاقات بودند . از نظر معاشرتآزادی نداشتند ، اگر هم احيانا رفت و آمدهايی میشد يا گاهی حضرت رامیخواستند ، تحت نظر بودند . وضع عجيبی بود . میدانيد كه هر يك از ائمهگويی يك خصلت خاص بيشتر در او ظهور داشته است كه خواجه نصير در آندوازده بند خودش هر يك از ائمه را با يك صفتی توصيف میكند كه بيشتردر او ظهور داشته است . وجود مقدس امام عسكری عليه السلام به جلالت وهيبت و رواء ( 1 ) به اصطلاح ، ممتاز بودند يعنی اساسا عظمت و هيبت وجلالت در قيافه ايشان به نحوی بود كه هر كس كه ايشان را ملاقات میكردتحت تأثير آن سيما قرار میگرفت قبل از اينكه سخن بگويند و او از علمايشان چيزی بفهمد . وقتی كه سخن میگفتند و دريای مواجی شروع میكرد به سخنگفتن ، ديگر تكليفش روشن است . در بسياری از حكايات و روايات اينقضيه كاملا مشخص و محرز است . حتی دشمنان با اينكه ايشان را سخت تحتتعقيب داشتند و گاهی به زندان میبردند وقتی كه با پاورقی : . 1 [ به معنی حسن منظر ] . |
