« الذين قال لهم الناس ان الناس قد جمعوا لكم فاخشوهم فزادهم ايماناو قالوا حسبنا الله و نعم الوكيل 0 فانقلبوا بنعمة من الله و فضل لميمسسهم سوء و اتبعوا رضوان الله و الله ذو فضل عظيم »( 1 ) . آنان كه مردم به آنها گفتند جمعيتی انبوه برای نابودی شما گرد آمدهاند، پس بترسيد از آنها ، اما اين تهديد جز بر ايمان آنها نيفزود و گفتندحمايت خدا ما را بس است و او خوب كارگزاری است ، پس بازگشتند بانعمتی از خداوند و تفضلی از جانب او در حالی كه هيچ گونه بدی به آنهانرسيده بود و تنها خشنودی خدا را در نظر گرفتند و پیجويی كردند . خداوندصاحب تفضلی بزرگ است . با اين بيان امتياز كامل اعتقاد به قضا و قدر الهی طبق تعليمات قرآنمجيد از اعتقاد به سرنوشت و قضا و قدر مادی كه يك نفر ماترياليست طبقنظام علت و معلول مادی دارای آن است ، كاملا روشن است . يك نفر مادی هر اندازه به مسلك و روش و آيين خود مؤمن و معتقد باشد، بيش از اين عقيده ندارد كه به هر اندازه سعی و كوشش و مجاهدت در راهتحقق بخشيدن به آرمان خود به خرج دهد ، نتيجه میگيرد . اما يك نفرمسلمان مؤمن و معتقد به قضا و قدر الهی عقيده دارد كه جهان طوری ساختهشده است كه اگر او در راه عقيده و ايمان خود فداكاری كند و كوشش به خرجدهد ، دستگاه علی و معلولی جهان به حمايت او برمیخيزد و او را ازپشتيبانی خود بهرهمند پاورقی : . 1 آل عمران / 173 و . 174 |