شخصی را ، اگر فعاليت خود را متوجه انجام وظيفه كند نه متوجه خود ، كار
خود را به خدا بازگذارد ، خداوند او را تحت حمايت خود قرار می‏دهد .
اينها و امثال اينها يك سلسله حسابهای مخصوصی است كه فقط در جهان‏
بينی الهی موجود است و از نظر جهان بينی الهی جزء عوامل علی و معلولی و
مظاهر قضا و قدر است . بنابراين ، اعتقاد درست به قضا و قدر الهی ، يك‏
نفر با ايمان را در عمل و فعاليت صحيح ، مطمئن‏تر و به نتيجه كار
اميدوارتر می‏كند . زيرا از نظر مادی ، سنن تشريعی يعنی مقرراتی كه خوب‏
است و بايد بشر به آنها عمل كند ، حساب مخصوصی در ميان سنن تكوينی‏
ندارد ، حق و باطل ، درست و نادرست ، عدالت و ستم ، يك جور حساب‏
دارند ، جهان نسبت به طرفداران هر يك از اينها بی‏طرف است . اما از
نظر الهی جهان نسبت به اين امور بی‏طرف نيست ، طرفدار اهل حق و درستی و
عدالت است . معتقد به تقدير الهی ، به حكمت و رحمت و عدالت الهی نيز
معتقد است . معتقد است اگر كسی رضای خدا را تحصيل كند ، يعنی از سنت‏
تشريعی الهی پيروی كند در كنف‏آنها محفوظ خواهد ماند . اين گونه اعتقاد
به تقدير و تدبير الهی كه نتيجه‏اش توكل و اعتماد به خداست ، ترس از
مرگ و نابودی و همچنين ترس از فقر و بی‏چيزی را از ميان می‏برد و
بزرگترين نقطه ضعف آدمی را كه ترس از نيستی يا هستی شقاوت آلود است ،
اصلاح می‏كند .
اعتقاد به وجود اين گونه حسابها در كار عالم بود كه مسلمانان صدر اسلام‏
را آن اندازه فعال و كوشا و شجاع و دلير بارآورد كه در جهان مانند ندارد
. قرآن كريم وصف‏الحال آنها را اين طور ذكر می‏كند :

97