قرار شد بنی‏النضير بروند ، مسلمين گفتند ما نمی‏گذاريم بچه‏هايمان بروند .
عده‏ای از بچه‏ها كه به دين يهود بودند گفتند ما با همدينانمان می‏رويم .
مسئله‏ای برای مسلمين شد . مسلمين گفتند ما هرگز نمی‏گذاريم اينها
بچه‏هايمان را با خودشان ببرند و يهودی باقی بمانند ، ولی خود بچه‏ها برخی‏
گفتند ما می‏خواهيم با همدينانمان برويم . آمدند خدمت پيغمبر اكرم : يا
رسول الله ! ما نمی‏خواهيم بگذاريم بچه‏هايمان بروند . ( آيه ظاهرا در آنجا
نازل شد ) پيغمبر اكرم فرمود : اجباری در كار نيست . بچه‏های شما دلشان‏
می‏خواهد ، اسلام اختيار بكنند ، اگر نمی‏خواهند ، اختيار با خودشان ،
می‏خواهند بروند بروند ، دين امر اجباری نيست « لا اكراه فی الدين قد تبين‏
الرشد من الغی فمن يكفر بالطاغوت و يؤمن بالله فقد استمسك بالعروش
الوثقی »چون طبيعت ايمان اجبار و اكراه و خشونت را به هيچ شكل‏
نمی‏پذيرد .
« فذكر انما انت مذكر 0 لست عليهم بمصيطر 0 الا من تولی و كفر 0
فيعذبه الله العذاب الاكبر ».
ای پيامبر ! به مردم تذكر بده ( قبلا معنی تذكر را عرض كردم ) مردم را
از خواب غفلت بيدار كن ، به مردم بيداری بده ، به مردم آگاهی بده ،
مردم را از راه بيداری و آگاهی شان به سوی دين بخوان . « انما انت مذكر
تو شأنی غير از مذكر بودن نداری ، تو مصيطر نيستی، يعنی خدا تو را اينجور
قرار نداده كه به زور بخواهی كاری بكنی « الا من تولی و كفر ». آيا "
« الا من تولی و كفر »" استثنای از " « لست عليهم بمصيطر »" است يا
استثنای از " « فذكر انما انت مذكر »" ؟ در تفسير الميزان می‏فرمايد و
دلايل ذكر می‏كند - كه استثنای از " « فذكر »

255