در يك جا به زبان فرد می‏گويد : « ان هذا اخی » ولی تعبيرهای ديگر
تعبيرهای جمع است و مثل اينكه بيش از دو نفر بوده‏اند . قرآن مطلب را
به اين صورت طرح كرده است كه اين دو نفر آمدند نزد داوود ( و می‏دانيد
كه داوود از كسانی است كه هم پيغمبر خدا و هم ملك و پادشاه يعنی حاكم‏
در ميان قوم خودش بوده است ) . يكی از اين دو نفر از ديگری شكايت كرد
يا يكی از افراد به نمايندگی جمع از ديگری شكايت كرد گفت : اين برادر
من است ( حالا يا واقعا برادر صلبی بوده است يا برادر دينی ) نود و نه‏
گوسفند دارد و من يكی بيشتر ندارم ، در عين حال آمده از من همان يكی را
هم با خشونت مطالبه می‏كند . « فقال اكفلنيها و عزنی فی الخطاب »( 1 )
. قرآن همين مقدار نقل می‏فرمايد كه شاكی چنين اظهار داشت ، و ديگر نقل‏
نمی‏كند كه ديگری از خودش دفاع كرد يا نكرد. بعد می‏فرمايد كه داوود گفت:
« لقد ظلمك بسؤال نعجتك الی نعاجه و ان كثيرا من الخلطاء ليبغی بعضهم‏
علی بعض ». او با اين كارش به تو ستم كرده است . بله بسياری از افراد
، شركاء افرادی كه با يكديگر نزديك اند و اختلافی باهم دارند بعضی به‏
بعضی ديگر ظلم می‏كنند . بعد قرآن می‏گويد كه داوود ظن كه گفته‏اند به معنای‏
علم است دانست كه اين از طرف ما امتحانی بوده است : « و ظن داوود
انما فتناه »( 2 ) كه ما مورد ابتلا و امتحانش قرار داده‏ايم ، پس افتاد
به تضرع و توبه و استغفار ، و خدا هم توبه او را پذيرفت . قرآن بيش از
اين مطلب را بيان نكرده است .

پاورقی :
. 1 [ و گويد آنرا به من واگذار ، و در گفتگو و مجادله با من خشونت‏
كرده است ] .
. 2 سوره ص ، آيات 23 و . 24

149