ماترياليسم در دوره اسلامی كلمه " دهر " يعنی روزگار . به مناسبت همين آيه و همين كلمه كه دراين آيه آمده است ، در دوره اسلامی افرادی را كه منكر خدا بودند ، "دهری " میگفتند . در دوره اسلامی به افرادی برخورد میكنيم كه دهری و مادیبودهاند ، خصوصا در دوران عباسيان كه فرهنگها و روشهای مختلف فلسفی واردجهان اسلام شد . به واسطه آزادی فكری كه در آن دوره برای افكار علمی وفلسفی و دينی ( البته تا حدودی كه با سياست عباسيين تضاد نداشت ) وجودداشت ، رسما عدهای به عنوان مادی مسلك و منكر خدا شناخته میشدند . اينعده با مسلمانان و ساير پيروان اديان و معتقدين به خدا مباحثه و مجادلهمیكردند و دلايل خود را بازگو مینمودند و به دلايل اهل توحيد ايرادمیگرفتند و بالاخره میگفتند و میشنيدند و آزادانه عقايد خود را ابرازمیداشتند . تاريخچه اينها در متن كتب اسلامی ثبت شده است . افرادی در زمان امام صادق ( عليه السلام ) در مسجد پيغمبر ( ص ) جلسهمیكردند و از اين نوع سخنان میگفتند . كتاب توحيد مفضل زاييده يكی ازاين جريانهاست . يكی از اصحاب امام صادق ( ع ) به نام مفضل بن عمر میگويد : در مسجدپيغمبر نماز خواندم و سپس در انديشه فرو رفتم و درباره پيغمبر ( صلیالله عليه و آله ) و عظمت آن حضرت فكر میكردم . در همان حال عبدالكريمبن ابی العوجاء كه به اصطلاح آن وقت زنديق بوده است آمد و به فاصلهدورتری نشست . سپس يكی ديگر از هم مسلكان وی آمد . دو نفری شروع كردندبه كفر |
