آهسته‏ای آمده است . آهنگی هم كه اين آيه می‏پذيرد يك آهنگ مخصوصی است‏
كه متناسب با هدف خودش است . يا اين آيه :
« يهدی به الله من اتبع رضوانه سبل السلام و يخرجهم من الظلمات الی‏
النور باذنه و يهديهم الی صراط مستقيم »( 1 ) .
سبك اين آيه به گونه‏ای است كه از اول كه انسان شروع به خواندن می‏كند
، مثل آدمی كه بالای سرسره است و خودش سر می‏خورد می‏رود پايين ، اصلا خود
آيه اينطور است ، هيچ‏گونه ممانعتی در جلوی انسان ايجاد نمی‏كند ، يعنی‏
اين قدر روان و سليس است : " « يهدی به الله من اتبع رضوانه سبل السلام‏
و يخرجهم من الظلمات الی النور باذنه و يهديهم الی صراط مستقيم »" خدا
به اين وسيله هدايت و راهنمايی می‏كند مردمی را كه حقيقت جو باشند و
رضای حق را بطلبند ( نه دنبال هدفهای منحرف كننده باشند ) راههای سلامت‏
را ، و آنها را از تاريكيها به سوی نور می‏كشاند و به راه راست هدايت‏
می‏كند .
ولی يك سلسله آيات ديگر مخصوصا آيات عذاب ، آيات انذار و تخويف ،
به قول طه حسين آدم نگاه می‏كند آن آيات رامی‏بيند مثل صاعقه به سر انسان‏
می‏بارد ، با يك سجعهای كوتاهی ، جمله‏های كوتاهی ، مرتب يكی پشت سر
ديگری می‏آيد ، كه آهنگی هم كه خوانده می‏شود يك آهنگ فشاردار و تندی‏
هست :
« و الطور 0 و كتاب مسطور 0 فی رق منشور 0 و البيت المعمور 0 و
السقف المرفوع 0 والبحر المسجور 0 ان عذاب ربك لواقع 0 ما له من دافع‏
( 2 ) .
وقتی عذاب را می‏خواهد ذكر كند ، می‏خواهد روح را تحت تأثير قرار بدهد
، می‏خواهد مجال هرگونه فراری را از او بگيرد ، می‏بينيد با يك سجعهای‏
خيلی كوتاه و با يك فشار شديد وارد می‏شود : " « و الطور و كتاب مسطور
" . اصلا خود لحن كلام و همچنين آهنگی كه بايد با اين كلام خوانده شود خيلی‏
فرق می‏كند با آنجا كه می‏گويد : " « كتاب انزلناه اليك مبارك ليدبروا
اياته و ليتذكر اولواالالباب »" .

پاورقی :
. 1 مائده / . 16
. 2 طور / 1 - . 8

232