اگر حيوان ذبح شرعی شده باشد و يا مطابق موازين شرعی شكار شده باشداصطلاحا میگويند آن حيوان " تذكيه " شده است و آنرا " مذكی " مینامند، و اگر تذكيه شرعی نشده باشد میگويند " ميته " است . ميته چنانكهمیدانيم نجس است و استفاده از آن حرام است . ذبح شتر شكل خاص دارد و" نحر " ناميده میشود .شكار مربوط است به حيوان حلال گوشت وحشی ، مانند آهو ، بزكوهی ، گاوكوهی و امثال اينها . عليهذا حيوان اهلی مانند گوسفند و گاو اهلی با شكارحلال نمیشود . سگی كه وسيله آن سگ شكار میشود بايد " معلم " ( به فتحلام ) يعنی تعليم يافته باشد . شكار با سگ تعليم نيافته حلال نيست ،همچنانكه شكار با حيوانات ديگر غير سگ نيز حلال نيست . در شكار باابزار غير حيوانی شرط است كه آهن باشد ، ولااقل فلزی باشد ، و بايد تيزباشد كه با تيزی خود حيوان را از پا در آورد . پس شكار با سنگ يا عمودآهنی حلال نيست . در شكار و ذبح هر دو شرط است كه متصدی عمل ، مسلمانباشد و با نام خدا آغاز كند . شرائط ديگر نيز هست كه مجال ذكر آنهانيست . . 2 كتاب الاطعمة والاشربة . " اطعمه " يعنی خوردنيها و " اشربه "يعنی آشاميدنيها . اسلام يك سلسله دستورات دارد در مورد استفاده ازمواهب طبيعی از نظر خوردن و آشاميدن كه بايد آنها را آداب ولی آدابلازم الاجراء ناميد . صيد و ذباحه از اين قبيل بود ، و اطعمه و اشربه نيزاز اين قبيل است . از نظر اسلام به طور كلی " طيبات " يعنی امور مفيدو متناسب . حلال و " خبائث " يعنی امور |
