حركت میكرد ، و مالك اشتر نخعی با گروهی از لشكريان علی به عنوانپيشاهنگ و مقدمه الجيش سپاه علی حركت میكرد . دو دسته پيشاهنگ دركنار فرات به يكديگر رسيدند . مالك اشتر از طرف علی مجاز نبود جنگ راشروع كند ، اما ابوالاعور برای اينكه زهر چشمی بگيرد حمله سختی كرد . حملهاو از طرف مالك و همراهانش دفع شد ، و شاميان سخت به عقب رانده شدند. ابوالاعور برای اينكه كار را از راه ديگر بر حريف سخت بگيرد ، خود رابه محل " شريعه " ، يعنی آن نقطه شيب دار كنار فرات كه دو طرفمیبايست از آنجا آب بردارند ، رساند . نيزه داران و تيراندازان خود رامأمور كرد تا آن نقطه را حفظ كنند و مانع ورود مالك و يارانش بشوند .طولی نكشيد كه خود معاويه با سپاه انبوهش رسيد و از پيشدستی ابوالاعورخشنود شد . معاويه برای اطمينان بيشتر عدهای بر نفرات ابوالاعور افزود .اصحاب علی در مضيقه بی آبی قرار گرفتند . شاميان عموما از پيش آمدن اينفرصت خوشحال بودند ، و معاويه با مسرت اظهار داشت : |