خواب مصنوعی و كشف شعور باطن

قضيه خواب مصنوعی ، روحی بودن و خارق‏العاده بودن اين قوه را بيش از
پيش اثبات كرد . در خواب مصنوعی كه يك شخص با اراده خودش و يا با
سلسله اعمالی كه انجام می‏دهند كسی را خواب می‏كند ، اين آدم نه تنها
روحش ، حتی بدنش تابع القاء و اراده شخص عامل می‏شود ، چطور ؟ آنطور كه‏
ما در كتابها خوانده‏ايم و نوشته‏اند ، گاهی در خواب مصنوعی ، [ عامل ] به‏
حدی شخص را تحت تأثير قرار می‏دهد كه برخلاف خواب طبيعی كه اگر عواملی‏
روی بدنش وارد شود و زياد اثر بگذارد بيدارش می‏كند او يك حالت بی‏حسی‏
و بی‏شعوری كامل پيدا می‏كند كه حتی اگر اعضايش را قطعه قطعه كنند بازهم‏
از خواب بيدار نمی‏شود . درخواب طبيعی وقتی صدايش كنند بيدار می‏شود .
او را اگر ديگری صدا كند از خواب بيدار نمی‏شود . در خواب طبيعی اگر
ضربه‏ای يا دردی بر بدنش وارد كنند بيدار می‏شود ، او باز هم بيدار نمی‏شود
. وقتی آن القاء كننده به او القا كرد بخواب ! او ديگر می‏خوابد . تا
وقتی او امر نكند و دستور ندهد كه بيدار شو ، بيدار نمی‏شود . اينجا
روحيون يك نتيجه‏گيری كه می‏توانند بكنند اين است : شخص تلقين كننده (
عامل ) اراده او را تحت تسخير خودش قرار داده . وقتی كه او را خواباند
و شعور ظاهرش را از كار انداخت ، شعور باطن او را در اختيار می‏گيرد و
شعور باطنش تمام بدن خودش را در اختيار می‏گيرد به طوری كه وقتی اين به‏
او می‏گويد تو بايد احساس درد نكنی شعور باطن اطاعت می‏كند : بله ، بايد
احساس درد نكنم . شعور باطن وقتی كه تصميم می‏گيرد احساس درد نكند
احساس درد نمی‏كند . اين خيلی عجيب است . با اينكه نه تنها طبق فرضيه‏
ماديين ، حتی در فريضه ثنويين امثال دكارت - افرادی كه روح را مجزای از
بدن و اينها را دو دستگاه عليحده و مستقل از يكديگر می‏دانند - نيز اصلا
ربطی ميان روح و بدن نيست ، روح بخواهد يا نخواهد بدن كار كند بدن كار
خودش را بايد انجام بدهد ، ولی معلوم می‏شود با اين وسيله ( يعنی اين‏
خودش يك دريچه است ) می‏توان كاری كرد كه شعور باطن حتی احساس بدن را
هم در اختيار بگيرد ، اگر بخواهد بدن احساس درد كند می‏كند و اگر نخواهد
نمی‏كند .
بعضی از خوابهای مصنوعی از يك نظر ديگر مهمتر است و آن اين است كه‏
در

162