خدايا كوههاى ما شكافته شده
خطبهاى است كه امام « ع » آن را هنگام طلب باران ايراد كرده است . اين خطبه از خطبههائى است كه سرشار از عاطفه و محبت و فروتنى در برابر آفريدگار جهان و عظمت وجود است :
خدايا كوههاى ما شكافته و زمينهاى ما گرد آلود شده و چهارپايان ما تشنه و در خوابگاهايشان سرگردانند و مانند نالهى مادران بر فرزندانشان ، ناله مىكنند و از آمد و رفت در چراگاهها و اشتياق به آبگيرها خسته شدهاند . خدايا به نالهى ناله كنندگان و اشتياق آرزومندان رحم كن خدايا به سرگردانى چهارپايان در گذرگاهها و به نالهى آنها بر درب خوابگاههايشان رحم كن خدايا هنگامى بسوى تو بيرون آمديم كه شترهاى لاغر قحطى به ما روى آورده و ابرهائيكه احتمال باران داشتند با ما مخالفت نمودهاند . تو اميد اندوهگين هستى و خواستهى درخواست كننده را تأمين مىكنى : در اين هنگام كه مردم نا اميد شده و ابرها نباريده و چهارپايان نابود شدهاند ترا مىخوانيم كه
[ 279 ]
ما را به اعمال و گناهانمان مؤاخذه نكنى و بوسيله ابر پر باران و بهار پر بركت و گياه زيبا و شگفت انگيز ، رحمتت را بر ما گسترش دهى ،
باران درشت قطرهاى كه بوسيله آن آنچه مرده است زنده نمائى و آنچه از بين رفته است بازگردانى .
خدايا از تو درخواست آب مىكنيم ، آبى كه زنده كننده ، كامل ،
فراوان ، پاك ، پر بركت ، گوارا ، گياه آور و سيراب كننده باشد كه گياهش رشد كند و شاخهاش ميوه دهد و برگش سبز و خرم باشد تا بدين وسيله بندگان ناتوان خود را نيرو بخشى و شهرهاى مردهات را زنده گردانى . خدايا آبى از تو مىخواهيم كه به سبب آن زمينهاى مرتفع ما پرگياه شود و در زمينهاى گود ما جارى گردد و نواحى حاصلخيز و ميوههاى ما فراوان گردد و چهارپايان ما زنده بمانند و مردم دور دست بهره ببرند و حومه ما از بركتهاى گسترده تو استفاده كنند
