اگر هفت اقليم را به من بدهند . . .

هنگامى كه عقيل برادر على « ع » تهى دست گرديد و از آن حضرت درخواست بخشش نمود ، على « ع » در زمينه‏ى نگهدارى اموال عموم ، در ضمن سخن زيبائى ، خود را چنين توصيف كرد :

بخدا قسم اگر شب را به بيدارى روى خار سعدان سپرى كنم و مرا در غلها بسته و به زمين بكشند نزد من بهتر است از اينكه خدا و پيامبرش را روز قيامت ملاقات كنم در حاليكه به بعضى از بندگان ستم نموده و چيزى از مال دنيا را غصب كرده باشم .

[ 1 ] اين سخن ميرساند كه خوبيهاى دنيا ماداميكه از آنها سوء استفاده نشود طبعا انسان را از خدا دور نمى‏كند .

[ 213 ]

سوگند بخدا ، اگر هفت اقليم را با هر چه زير آسمانهاى آنها است به من بدهند كه خدا را درباره مورچه‏اى كه پوست جوى از آن بربايم نافرمانى كنم ، نخواهم كرد . راستى دنياى شما نزد من پست‏تر از برگى است كه در دهان ملخى قرار گرفته و آن را مى‏جود على را با نعمت فناپذير و لذت تمام شدنى چكار ؟ از خواب عقل ، و زشتى لغزش‏ها بخدا پناه ميبريم و از او كمك مى‏خواهيم .