آنها نيروی اصلاح نبود ، نيروی امر به معروف و نهی از منكر نبود ، حسامر به معروف و نهی از منكر در ميان اين مردم زنده نبود . حال ببينيم امر به معروف و نهی از منكر چه شرايطی دارد و چگونه مامیتوانيم امر به معروف و نهی از منكر كنيم ؟ اولا معروف يعنی چه ؟ منكريعنی چه ؟ امر به معروف و نهی از منكر يعنی چه ؟ اسلام از باب اينكهنخواسته موضوع امر به معروف و نهی از منكر را به امور معين ، مثلعبادات ، معاملات ، اخلاقيات ، محيط خانوادگی و . . . محدود كند ، كلمهعام آورده است : معروف ، يعنی هر كار خ ير و نيكی . امر به معروف لازماست . نقطه مقابلش : هر كار زشتی . نگفت شرك يا فسق يا غيبت يا دروغيا نميمه ( 1 ) يا تفرقه اندازی يا ربا يا ريا ، بلكه گفت : منكر : هرچه كه زشت و پليد است . " امر " يعنی فرمان ، " نهی " يعنی باز داشتن ، جلو گيری كردن .اما اين فرمان يعنی چه ؟ آيا مقصود از اين فرمان ، فرمان لفظی است ؟ آياامر به معروف و نهی از منكر فقط در مرحله لفظ است ؟ فقط بايد با زبانامر به معروف و نهی از منكر كرد ؟ خير ، امر به معروف و نهی از منكر درمرحله دل و ضمير هست ، در مرحله زبان هست ، در مرحله دست و عمل همهست . تو بايد با تمام وجودت آمر به معروف و ناهی از منكر باشی . ازعلی بن ابی طالب عليه السلام سئوال كردند اينكه قرآن در مورد بعضی اززندههای روی زمين میگويد اينها مردهاند ، يعنی چه ؟ ميت الاحياء مرده درميان زندهها كيست و چيست ؟ فرمود : مردم چند طبقهاند ، بعضی پاورقی : 1 - سخن چينی . |