عاشورا را بايد زنده نگه داشت ، مصيبت حسين نبايد فراموش شود ، اين‏
مكتب بايد زنده بماند . هر سال كه محرم و عاشورا پيدا می‏شود ، شيعه بايد
آن را زنده نگه دارد . عاشورا شعار شيعه شده است . شيعه بايد بتواند
جواب بدهد وقتی در مقابل يك سنی ، و بالاتر ، در مقابل يك مسيحی يا يك‏
يهودی يا يك لامذهب قرار گرفت و او گفت : شما در اين روز عاشورا و
تاسوعا كه تمام كارهايتان را تعطيل می‏كنيد و می‏آئيد و در مساجد جمع‏
می‏شويد ، دسته راه می‏اندازيد ، سينه می‏زنيد ، زنجير می‏زنيد ، داد می‏كشيد
، فرياد می‏كشيد ، چه می‏خواهيد بگوئيد ؟ حرفتان چيست ؟ بايد بتوانيد
بگوئيد ما حرفمان چيست .
اباعبدالله نيامد فقط بجنگد تا كشته شود و حرفش را نزند ، حرف خودش‏
را زده است ، هدف و مقصد خودش را مشخص كرده است .
بايد ديد شعارهای حسين بن علی در روز عاشورا چيست ؟ همين شعارها بود
كه اسلام را زنده كرد ، تشيع را زنده كرد و پايه دستگاه خلافت اموی را
چنان متزلزل كرد كه چنانچه نهضت اباعبدالله نبود ، بنی‏عباس اگر پانصد
سال خلافت كردند ، حزب اموی كه به قول عبدالله علائينی و خيلی افراد ديگر
با برنامه آمده بود تا بر سرنوشت كشورهای اسلامی مسلط شود ، شايد هزار
سال حكومت می‏كرد . با چه هدفی ؟ هدف برگرداندن اوضاع به ما قبل اسلام ،
احيای جاهليت ولی در زير ستاره و پرده اسلام . شعارهای اباعبدالله بود كه‏
اين پرده‏ها را پاره كرد و از ميان برد .
ما در عاشورا دو نوع شعار می‏بينيم . يك نوع شعارهائی

214