وظيفه را مسلمين هنگامی بايد انجام بدهند كه اتفاقا و تصادفا قدرت داشته‏
باشند ، ولی اگر قدرت نداشتند ، ديگر نه ، و هيچ وظيفه‏ای هم ندارند كه‏
بروند قدرت را به دست بياورند تا امر به معروف و نهی از منكر بكنند ؟
! شما اگر می‏خواهيد بفهميد كه مقام امر به معروف و نهی از منكر در اسلام‏
چيست ، اين روايتی را كه در كافی ( 1 ) است و از روايات بسيار معروف‏
و قطعی و مسلم ما است و در تمام كتب فقهی و حديثی معتبر آمده است و
مفصلترين حديث در اين باب است ، مطالعه كنيد . من قسمتهائی از آن را
برای شما می‏خوانم ، چون همه‏اش مفصل است . يك قسمتش كه اول حديث هم‏
هست اينست كه فرمود : در آخر الزمان ، مردم رياكاری پيدا می‏شوند كه هی‏
آيه قرآن و دعا می‏خوانند ، « و يتنسكون » اظهار مقدس مابی می‏كنند
²حدثاء سفهاء » يك مردم تازه به دوران رسيده احمقی هم هستند . تنها چيزی‏
كه اين مقدس ماب‏ها به آن اعتنا ندارند ، امر به معروف و نهی از منكر
است . « لا يوجبون امرا بمعروف و لا نهيا عن منكر الا اذا امنوا الضرر »
اينها تا مطمئن نشوند كه امر به معروف و نهی از منكر ، كوچكترين ضرری به‏
ايشان نمی‏زند ، به آن تن نمی‏دهند . « يطلبون لا نفسهم الرخص و المعاذير »
دائم دنبال اين هستند كه يك راه فراری برای امر به معروف و نهی از منكر
پيدا كنند ، يك عذری بتراشند كه خوب ديگر نمی‏شود ، ديگر ممكن نيست .
« يقبلون علی الصلاه و الصيام و ما لا يكلفهم فی نفس »

پاورقی :
1 - فروع كافی‏ج 5 ص . 55

196