نباشيد . آيا اين عجيب نيست كه در ميان دو آيه ، كه هر دو دعوت به‏
اتحاد و پرهيز از تفرق است ، اين آيه می‏آيد : « و لتكن منكم امه يدعون‏
الی الخير و يامرون بالمعروف و ينهون عن المنكر و اولئك هم المفلحون
. اين كانه درست می‏رساند كه قرآن در ميان خيرها ، حسن تفاهم و وحدت و
اتفاق ميان مسلمين را خيری كه مادر و مبدا همه خيرهاست ، می‏داند ، و در
ميان منكرات و زشتيها و پليديها ، آنكه را از همه پليدتر و زشتتر و بدتر
می‏داند اختلاف و تفرق است ، به هر نام و عنوانی .
آيه ديگر می‏فرمايد : « كنتم خير امه اخرجت للناس »، مسلمانان ! شما
بهترين امتی هستيد كه به نفع بشريت ظهور كرده‏ايد . يعنی ملتی بهتر از
شما به نفع بشريت ظهور نكرده است . چرا ؟ به موجب چه خاصيتی ؟
« تامرون بالمعروف و تنهون عن المنكر »(1) ، به دليل اين كه شما آمر به‏
معروف و ناهی از منكر هستيد . از همينجا به قول منطقيين به عكس نقيض‏
بايد بفهميم : پس ما ، امت اسلام و بهترين امتها برای بشر نيستيم ، چون‏
ما آمر به معروف و ناهی از منكر نيستيم . در نتيجه نمی‏توانيم ادعای شرف‏
و بزرگی بكنيم ، نمی‏توانيم افتخاری داشته باشيم . اسلام ما اسلام واقعی‏
نيست .
اگر بخواهيم در موضوع اهميت و عظمت اين اصل از نظر قرآن ، سنت ،
حديث و آنچه كه در اين زمينه وارد شده است بحث كنيم ، روايت بسيار
است و نشان می‏دهد كه اسلام تا چه اندازه به

پاورقی :
1 - سوره آل عمران ، آيه . 110

49