است كه فقط معرف شخص است و بيش از اين چيز ديگری نيست . ولیشعارهای ديگری است كه علاوه بر معرفی شخص ، معرف فكر هم هست ، معرفاحساس است ، معرف نظر و ايده است ، و اينها را ما در روز عاشورا زيادمیبينيم ، هر دو نوع شعار را میبينيم . اما شعارهای خود اباعبدالله ، خود داستان مفصلی است كه همه آن رانمیتوانم در اين يك جلسه برای شما عرض بكنم . اباعبدالله در مقام افتخار ، خيلی تكيه میكرد روی علی مرتضی . البته بهاعتبار جدش هم افتخار میكرد ، آنكه جای خود دارد ، ولی مخصوصا به پدرشعلی مرتضی افتخار میكرد ، با اينكه آنها كه در آنجا بودند دشمنان علیبودند ولی مدعی بودند كه ما امت پيغمبر هستيم . امام حسين كوشش داشتكه افتخارش را به علی مرتضی رسما بيان كرده باشد اشعاری كه اباعبدالله در روز عاشورا خواندهاند ، خيلی مختلف است ، باآهنگهای مختلف سروده شده است كه بعضی از آنها از خود اباعبدالله و بقيهاز ديگران است و ايشان استشهاد كردهاند ، مثل اشعار معروف " فروه بنمسيك " كه سراپا حماسه است . يكی از اشعاری كه اباعبدالله در روزعاشورا میخواند و آنرا شعار خودش قرار داده بود ، اين شعر بود ( مخصوصايك مصراع آن ) :
پاورقی : 1 - مقتل مقرم / ص . 345 |
