در مورد احتمال اثر هم همينطور است . بنده بروم در اطاقم بنشينم ،
بگويم من كه احتمال اثر نمی‏دهم . تو حق نداری احتمال اثر بدهی يا ندهی .
تو كه اصلا مطالعه نداری ، تو كه از اوضاع خبر نداری ، جريانات را
نمی‏دانی ، تو كه نمی‏دانی راه امر به معروف و نهی از منكر چيست ، تو كه‏
روانشناسی نمی‏دانی كه برای نفوذ در بشر از چه راهی بايد با روح او مواجه‏
شد ، تو كه جامعه شناسی نمی‏دانی ، تو كه چيزی نمی‏دانی ، حق نداری بگوئی‏
من احتمال اثر می‏دهم يا احتمال اثر نمی‏دهم . اينست كه دور كن اين اصل‏
اساسی ، قدرت و آگاهی است ، و هر دو را هم بايد تحصيل كرد و به دست ،
آورد ، غير از اين نمی‏شود .
شما در روزنامه‏های خودمان می‏خوانيد كه در آمريكا بيش از سيصد و هشتاد
كميته جمع آوری اعانه برای اسرائيل وجود دارد . من از اين نظر اينها را
تقدير می‏كنم كه ملت بيداری هستند ، برای خودشان دارند كار می‏كنند . اين‏
ملت می‏فهمد كه راهش همين است . هر مردمی در هر محله‏ای ، در هر گوشه‏ای‏
هستند ، خودشان بايد بنشينند ، فكر كنند ، كار كنند ، آگاهی و اطلاع به‏
دست آورند ، عاقبت را بينديشند . اين ، آگاهی است و تحصيل آگاهی واجب‏
است . اين قدرت است ، و تحصيل قدرت واجب است .
باز گردم به آن مطلبی كه در ابتدا عرض كردم ، يعنی بررسی عنصر امر به‏
معروف و نهی از منكر در نهضت حسينی ، از اين نظر ، از اين وجهه كه اهل‏
بيت پيغمبر چگونه از اين فرصت حداكثر استفاده را كردند . خدا رحمت كند
مرحوم آيتی رضوان الله

201