معنای مردی فوق درجه دنيا پرستان است . كسی كه حد علم و سطح فكرش بالاتر
از اينهاست ، از فراق دنيا نمی‏ترسد ، از كم و بيش شدن دنيا باك ندارد
، شجاع و با جرئت می‏شود ، حريت و آزادگی پيدا می‏كند ، عفت و تقوا پيدا
می‏كند ، گذشت و فداكاری پيدا می‏كند .
فداكاران جهان خاصيت اول روحی شان اين بود كه زاهد به معنای صحيح كلمه‏
بودند . خود شخص مقدس اميرالمؤمنين علی عليه السلام كه مجموعه‏ای از
فضايل بشری بود ، عدالت و تقوا و شجاعت و حريت و سخا و كرم و وفا و
مروت ، همه را جمع كرده بود چون در [ اعلی ] درجه بی اعتنا به دنيا بود
، يعنی خودش را و شرافت و كرامت نفس خود را از دنيا و ما فيها بالاتر
می‏دانست . در وصيت به امام حسن می‏فرمايد : " « و اكرم نفسك عن كل‏
دنية و ان ساقتك الی الرغائب فانك لن تعتاض بما تبدل من نفسك عوضا ،
و لا تكن عبد غيرك و قد جعلك الله حرا ، و ما خير خير لا ينال الا بشر »
" ( 1 ) خودت را از كارهای پست محترم تر و بالاتر بشمار ، احساس‏
شرافت و بزرگواری را در خودت هميشه زنده نگه دارد ، مطامع ممكن است به‏
تو چشمك بزنند ولی تو اعتنا نكن كه اگر خودت را فروختی و شخصيت اخلاقی‏
و روحی خود را از دست دادی چيزی جای او را پر نخواهد كرد ، تمام دنيا
يك طرف و شرافت روحی و كرامت عقلی و معنوی يك طرف ، او با اين‏
برابر نمی‏شود ، خود را بنده غير نساز كه خداوند تو را آزاد آفريده ، آن‏
منفعتی كه از راه زشت كاری به دست بيايد فايده ندارد .

پاورقی :
. 1 نهج البلاغه ، نامه . 31

99