سرمايه بزرگ تر و با ارزش تر يعنی وقت و عمر همان معامله‏ای را می‏كنيم‏
كه آن جوان نسبت به مال و ثروت خود می‏كند و هيچ گونه متأثر نمی‏شويم .
اين خود نشانه اين است كه ما ارزش پول را خوب درك می‏كنيم ولی ارزش‏
وقت و زمان را درك نمی‏كنيم . معمولا اشخاص تربيت يافته كه به حقوق‏
ديگران تجاوز نمی‏كنند و از خدا می‏ترسند ممكن نيست ده شاهی مال كسی را
بخورند و تلف كنند و اگر احيانا مال ديگری را تلف كردند از مال خودشان‏
جبران می‏كنند ، ولی همين اشخاص كه اينقدر برای مال ديگران حرمت و حقوق‏
قائل اند ، برای عمر ديگران حرمتی و حقی قائل نيستند ، به خودشان حق‏
می‏دهند به بهانه‏ای وقت ديگری را تلف كنند ، مثلا خلف وعده می‏كنند . همه‏
اينها دليل است كه ما به معنای كلام رسول اكرم صلی الله عليه و آله توجه‏
نداريم و از حكمت آن حضرت پيروی نمی‏كنيم كه می‏فرمايد : حرمت عمر و
زمان بالاتر از حرمت مال است . اگر مال كسی را تلف كنيم می‏توانيم ا ز
مال خودمان جبران كنيم ولی آيا اگر وقت ديگران را تلف كنيم می‏توانيم‏
مقداری از عمر خود به او بدهيم ؟
علی عليه السلام می‏فرمايد : ببينيد به چه سرعتی روزها در ماهها و ماهها
در سالها و سالها در عمر می‏گرد . اين سالها و ماهها و هفته‏ها و روزها
قطعاتی است كه از عمر ما جدا می‏شود و معدوم می‏گردد و قابل وصل و برگشت‏
نيست ، همان عمری كه در لحظات آخر كه مرگ ما فرا می‏رسد حاضريم تمام‏
دارايی خود را بدهيم و يك سال ديگر بلكه يك روز و يك ساعت ديگر اين‏
دنيا را ببينيم و در آن يك روز و يك ساعت ، فرصت از دست رفته را به‏
دست آوريم و

58