هم در جهان ديگر بهترين پاداش را به آنها می‏دهيم " .
نكته جالب در اين آيه كريمه اين است كه قرآن كريم مردم بی ايمان و
بدكار را زنده و حساس نمی‏خواند ، می‏فرمايد كسانی كه نيكوكاری كنند و
ايمان و علاقه به معنويت داشته باشند ما آنها را زندگی می‏كنيم و از مردگی‏
خارج می‏سازيم ، آن وقت می‏فهمند كه معنای زندگی و خوشی و سعادت چيست ،
آن وقت می‏فهمند كه زندگی بی معنا و بی هدف نيست ، می‏فهمند سعادت‏
واقعيت دارد ، می‏فهمند كه می‏شود در اين دنيا طوری زندگی كرد كه كدورتی‏
از رنج و ناراحتی وجود نداشته باشد .
پيغمبران الهی آمده‏اند كه به ما راه زندگی و به تعبير ديگر در ورودی‏
زندگی و خوشبختی را نشان دهند ، آمده‏اند كه به بشر بفهمانند كه بدی و
بدكاری و هوسبازی و دروغ و خيانت و منفعت پرستی و كينه توزی و خود
پرستی راه ورودی زندگی و طريق رسيدن به سعادت و آرامش و رضايت خاطر
نيست ، در ورودی زندگی و خوشبختی ، نيكی و نيكوكاری ، راستی و درستی و
استحكام اخلاقی و خيرخواهی و مهربانی است ، تنها ايمان و اعتقاد به‏
معنويات و سپس نيكوكاری بر اساس آن اعتقادات مقدس است كه قلب را
آرام و رضايت خاطر را تأمين می‏كند و سعادت را ميسر می‏سازد .
در حديث است كه : " خداوند خوشی و آسايش را در دو چيز قرار داده :
يقين و رضايت خاطر ، و ناراحتی و رنج را در دو چيز ديگر قرار داده :
ترديد و خشم " . " يقين " همان ايمان محكم و پا برجاست به اينكه جهان‏
مدبری دارد حكيم و آنچه انبياء به عنوان بشارت و

41