« و لقد قرن الله به من لدن ان كان فطيما اعظم ملك من ملائكته يسلك به‏
طريق المكارم و محاسن اخلاق العالم ليله و نهاره و لقد كنت اتبعه اتباع‏
الفصيل اثر امه يرفع لی فی كل يوم من اخلاقه علما و يامرنی بالاقتداء به .»
( 1 )
خداوند متعال موجودی غيبی و فرشته‏ای بزرگ همراه پيغمبرش كرد كه او را
به فضائل و معالی و مكارم ، شب و روز رهبری و تأييد می‏كرد و من مانند
بچه كه دنبال مادر می‏رود ، هميشه او را دنبال می‏كردم ، هر چه از آن دست‏
از تأييد الهی می‏گرفت از دست ديگر به من بهره می‏رساند و امر می‏كرد در
عمل به او اقتدا كنم .
اين بود نشأت و تربيت و تعليم علی عليه السلام كه برايش شبيه و نظيری‏
نمی توان تصور كرد . او و پيغمبر مانند دو درختی بودند كه از يك ريشه‏
آب بخورند . تا اين اندازه توافق روحی و تشابه اخلاقی داشتند . خودش‏
می‏فرمايد :
« و انا من رسول الله كالصنو من الصنو و الذراع من العضد » ( 2 ) .
من و پيغمبر مانند دو درخت توأم بوديم كه يك ريشه داشته باشد ، و من‏
برای او مانند ذراع برای بازو بودم .
اين يك ريشگی و اتصال و پيوستگی ، در تمام شؤون زندگی اميرالمؤمنين‏
ظاهر است . سيد رضی كه خطب اميرالمؤمنين

پاورقی :
. 1 نهج البلاغه ، خطبه 234 : قاصعه .
. 2 نهج البلاغه ، نامه . 45

142