میسازند و كمتر به عمل و فعاليت توجه میكنند و به اصطلاح دينی مبتلا بهطول امل میشوند و آرزوهای نامعقول میكنند ، همان طوری كه افراد ضعيف يكخاصيت ديگر هم دارند و آن اينكه زياد آه و ناله میكشند ، در فكر چاره واصلاح كار خود نيستند . مثل اينكه در وجود انسان يك مقدار معين نيروی مغزی و عضلانی وجود داردكه بايد مصرف شود ، اين نيرو اگر در مغز به صورت خيالات واهی و آرزوهایدور و دراز مصرفشد ديگر موردی برای فكر صحيح باقی نمیماند و اگر بهصورت آه و ناله و پر حرفی مصرف شد زمينهای برای عمل مفيد و مثبت باقینمیماند و به همين دليل است كه مردان متفكر كمتر گرفتار خيالات واهیمیشوند و مردمان مثبت و عملی و فعال كمتر حرف میزنند و آه و ناله وشكايت مینمايند . |