« صاحبه فی الدنيا و يضعه فی الاخره و يكرمه فی الناس و يهينه عندالله »" ( 1 ) مال را در غير مورد مصرف كردن و به غير مستحق دادن اسراف وتضييع است ، اين كار ، كننده خود را در دنيا بالا میبرد اما در آخرتپايين میآورد ، در نزد مردم دنيا و اهل طمع عزيز و محترم میكند ولی درنزد خدا خوار و بی مقدار میسازد . بعد فرمود : مالی كه به اين طرز صرفشود و به ناحق به اشخاصی داده شود در عين حال عاقبت ندارد ، اين طورصرف مال كه گيرنده هم توجه دارد روی اصل خيانت صورت میگيرد شكر وسپاسی نمیآورد ، خداوند اين آدم را از شكرگزاری و سپاسگزاری آنها محروممیكند ، میگيرند و میخورند و ممنون هم نمیشوند ، اگر يك روزی اين شخصپايش بلغزد و بيفتد و احتياج به كمك آنها داشته باشد ، از همه بدترهمانها خواهند بود . راجع به اين مطلب يعنی اصل مساوات و عدم تبعيض در توزيع بيت المالداستانها هست ، همين بس كه عقيل برادر بزرگتر اميرالمؤمنين نتوانستبرای خودش سهم بيشتری بر قرار كند : شبی عقيل به عنوان مهمان بر آن حضرت در كوفه وارد شد . حضرت مقدمبرادر را گرامی شمرد و احترام كرد . امام حسن عليه السلام به اشاره پدرشيك پيراهن و يك ردا ، از مال خودش به عقيل اهدا كرد . هوا گرم بود ،علی و عقيل روی بام دارالاماره كوفه نشسته بودند . عقيل انتظار سفرهرنگينی داشت ، بر خلاف انتظارش غذای سادهای بيش نبود . بعد عقيل حاجتخود را اظهار كرد و گفت : زودتر بايد به خانهام برگردم و خيلی مقروضم ،آمدهام شما پاورقی : . 1 نهج البلاغه ، خطبه . 124 |
