گذشته از اينها اگر دو خدا و يا بيشتر می‏بود ، الزاما دو اراده و دو
مشيت و يا بيشتر دخالت داشت و همه آن مشيتها به نسبت واحد در كارها
مؤثر می‏بود و هر موجودی كه می‏بايست موجود شود ، بايد در آن واحد دو
موجود باشد تا بتواند به دو كانون منتسب باشد و باز هر يك از آن دو
موجود نيز به نوبه خود دو موجود باشند و در نتيجه هيچ موجودی پديد نيايد
و جهان نيست و نابود باشد . اين است كه قرآن كريم می‏گويد :
« لو كان فيهما الهة الا الله لفسدتا »( 1 ) .
اگر خدايان متعدد غير از ذات احديت وجود می‏داشت آسمان و زمين تباه‏
شده بودند .

عبادت و پرستش

شناخت خدای يگانه به عنوان كاملترين ذات با كاملترين صفات ، منزه از
هرگونه نقص و كاستی ، و شناخت رابطه او با جهان كه آفرينندگی و نگهداری‏
و فياضيت ، عطوفت و رحمانيت است ، عكس العملی در ما ايجاد می‏كند كه‏
از آن به " پرستش " تعبير می‏شود .
پرستش نوعی رابطه خاضعانه و ستايشگرانه و سپاسگزارانه است كه انسان‏
با خدای خود برقرار می‏كند . اين نوع رابطه را انسان تنها با خدای خود
می‏تواند برقرار كند و تنها در مورد خداوند صادق است ، در مورد غير خدا
نه صادق است نه جايز . شناخت خداوند به

پاورقی :
. 1 انبياء / 22

31