يعنی آيه « و نريد ان نمن » وسط دو آيه قرار گرفته كه هر دو مربوط به‏
فرعون و بنی اسرائيل است در واقع بيان قرآن چنين است : فرعون علو در
ارض پيدا كرد و مفسد فی الارض شد و در حالی كه چنين و چنان می‏كند ،
پسرها را سر می‏برد ، زنها را زنده ميگذارد و در همان حال ، ما هم اراده‏
كرديم كه منت بگذاريم بر همان مستضعفان او كار خود را ميكرد و ما هم كار
خود را ميكرديم ما اراده كرديم كه بر مستضعفان منت گذاريم چگونه منت‏
بگذاريم ؟ در همان حالی كه او به فساد در زمين مشغول بود ، ما داشتيم‏
مقدمات يك ايمان ، يك مكتب و يك كتاب را فراهم ميكرديم زمينه برای‏
اينكه موسی‏ای در خانه فرعون پرورش پيدا كند ، كتاب تازه ای بياورد و
مردم گروندگان به اين ايمان تازه بشوند به مرور آماده می‏شد ، آنوقت بمدد
نيروی همين ايمان و مكتب و از اين مجرا است كه فرعون شكست ميخورد و
اراده ما تحقق می‏يابد بهمين دليل ، مفسرين از قديم گفته اند كه جمله « و
نريد ان نمن »جمله حاليه است مربوط به قبل ، « الذين استضعفوا » يعنی‏
همان مستضعفين زمان فرعون و منتی هم كه خداوند اراده كرده است تا بر
آنها ارزانی كند ، نظير همان منتی است كه در آيه 164 سوره آل عمران از
آن ياد می‏كند .
« لقد من الله علی المؤمنين اذ بعث فيهم رسولا من انفسهم » ( 1 )
بنابراين داستان بنی‏اسرائيل و فرعون هم يكی از مصداقهای « وعد الله‏
الذين آمنوا »است قرآن نميخواهد بگويد كه تصميم ما اين بوده كه بنی‏
اسرائيل را نجات بدهيم ، چه موسی‏ای مبعوث بشود چه نشود چه توراتی بيايد
، چه نيايد چه ايمانی باشد ،

پاورقی :
1- خدا بر اهل ايمان منت گذاشت كه رسولی از ميان خود آنها برانگيخت.

75