. 8 خودآگاهی پيامبرانه خودآگاهی پيامبرانه با همهء آنها متفاوت است . پيامبر هم خودآگاهیخدايی دارد و هم خلقی ، هم درد خدا دارد و هم درد خلق خدا ، اما نه درشكل ثنويت و دوگانگی و دوگونگی و دو قطبی و دو قبلهای ، نه به اين صورتكه نيمی از قلب پيامبر به سوی خداست و نيمی به سوی خلق ، يك چشمش بهحق است و يك چشمش به خ لق ، مهر و محبتش ، هدفها و آرزوهايش ميانخدا و خلق خدا تقسيم شده است . ابدا . قرآن كريم میفرمايد : خداوند در سينهء بشر دو دل قرار نداده كه به دوجا بسپارد « ( ما جعل الله لرجل من قلبين فی جوفه ) »( 1 ) . با يك دلدو دلبر نمیتوان داشت . پيامبران قهرمانان توحيدند . در كار آنهاكوچكترين شركی وجود ندارد : نه شرك در مبدأ و نه شرك در هدف و آرزو ونه شرك در دردمندی . پيامبران به ذره ذرهء جهان عشق میورزند ، از آنجهت كه همه از او و مظاهر اسماء و صفات اويند . به جهان خرم از آنم كه جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم كه همهعالم از اوست عشق اوليای حق به جهان ، پرتوی از عشق به حق است نه عشقی در برابر عشقبه حق . درد خلقی آنها منبعث از درد حقی آنهاست نه از يك ريشه و منبعديگر . هدفها و آرزوها و غايات آنها پلههای بالا رفتن و بالا بردن مردم بهسوی غاية الغايات يعنی خداست .پاورقی : . 1 احزاب / . 4 |