اين دنيا بوده ؟ و اصلا بدنی كه در اين دنيا بوده هيچ وقت عين خودش‏
نبوده ، در طول 60 - 70 سال آنقدر عوض شده كه اگر همه آنچه را كه جزء
بدن يك كسی بوده ( آن چيزی كه به صورت فضولات ، پوسته‏های بدن ، ناخن و
موی بدن خارج شده است ) بخواهيم جمع كنيم ، هر آدمی شايد مثلا به اندازه‏
كوه ابوقبيس يك كوه بزرگ می‏شود ، و حال آنكه شما الان يك آدم 80 - 90
ساله را كه با بدن امروز می‏بينيد قطعا نسبت به بدن 60 - 70 سال پيش‏
چندين بار تغيير كرده است . حتی همان سلول عصبی هم كه می‏گويند نمی‏ميرد
كه يك سلول ديگر بجای آن بيايد ، دائما در حال تبادل است ، يعنی مرتب‏
انرژی بيرون می‏دهد و انرژی جديد می‏گيرد و به هر حال بدنش را عوض می‏كند
. پس اين مطلب هم كه فرموديد مطلب درستی است ولی باز هم اگر كسی‏
ايرادی داشته باشد كه اين ديگر ايراد زيادی نيست ، آن اولی ايرادش قدری‏
مشكل است كه بگويد خير ، حتما بايد همان بدن وقت مردن باشد ، حرف‏
درستی نيست ، چون خود قرآن می‏گويد حتی پيری كه در 90 سالگی می‏ميرد ( كه‏
يك موجود فرسوده است ) در آن دنيا به صورت يك جوان محشور می‏شود .
معلوم می‏شود كه عين اين بدن نيست . اگر همان بدن در حالی كه مرده ، باشد
پس آدمی كه جوان می‏ميرد در آن دنيا به صورت يك جوان بايد محشور شود ،
اگر كسی پيرمرد بايد به صورت پير باشد ، زشت مرد آنجا هم بايد بدنش‏
زشت باشد ، در صورتی كه زشتها در آنجا زيبا می‏شوند و ای بسا از زيباها
كه در آنجا زشت شوند . اين سؤال دوم شما با جوابتان صد در صد درست است‏
و سؤال اول هم با جوابی كه داديد درست است ولی اشكال ديگری در اينجا
دارد كه می‏گويند از نظر قرآن نه تنها لذت و الم جسمانی است ، از راه‏
جسم هم هست .

223