" در محضر امام باقر ( ع ) بودم ، مسافری از خراسان كه آن راه دور را
پياده طی كرده بود به حضور امام شرفياب شد . پاهايش را كه از كفش‏
درآورد شكافته شده و ترك برداشته بود . گفت به خدا سوگند من را نياورد
از آنجا كه آمدم مگر دوستی شما اهل البيت . امام فرمود به خدا قسم اگر
سنگی ما را دوست بدارد ، خداوند آن را با ما محشور كند و قرين گرداند
« و هل الدين الا الحب » آيا دين چيزی غير از دوستی است ؟ " ( 1 )
مردی به امام صادق ( ع ) گفت :
ما فرزندانمان را به نام شما و پدرانتان اسم می‏گذاريم ، آيا اين كار ،
ما را سودی دارد ؟ حضرت فرمودند آری به خدا قسم : ²و هل الدين الا الحب‏»
مگر دين چيزی غير از دوستی است ؟
سپس به آيه شريفه :
" « ان كنتم تحبون الله فاتبعونی يحببكم الله »" استشهاد فرمود (2).
اساسا علاقه و محبت است كه اطاعت آور است . عاشق را آن يارا نباشد
كه از خواست معشوق سربپيچد . ما اين را خود با چشم می‏بينيم كه جوانك‏
عاشق در مقابل معشوقه و دلباخته‏اش از همه چيز می‏گذرد و همه چيز را فدای‏
او می‏سازد .
اطاعت و پرستش حضرت حق به نسبت محبت و عشقی است كه انسان به‏
حضرت حق دارد همچنانكه امام صادق ( ع ) فرمود :

پاورقی :
1 - سفينة البحار ، ج 1 ، ص 201 ، ماده " حب " .
2 - همان كتاب ، ص 662 ، ماده " سما " .

66