ابو عبيده حذاء گويد: از امام باقر عليه السلام راجع باستطاعت ((10))گفتار مردمدر آن باره پرسيدم حضرت اين آيه را تلاوت نمود: ((مردم پيوسته مختلف خواهند بود(از لحاظ عقيده )، جز آنكه را پروردگارت ترحم كند (و براه حق هدايتش فرمايد) وايشانرا براى ترحم آفريده 119 سوره 12 )) و فرمود: اى ابا عبيده ! مردم در رسيدنبقول حق مختلفند و همگى در هلاكتند (حق را كنار گذاشته از باطلها پيروى مى كنند). منعرضكردم : خدا مى فرمايد ((جز كسى را كه پروردگارت ترحم كند؟)) فرمود آنهاشيعيان ما هستند و خدا آنها را براى رحمتش آفريده ، از اين رو فرمود: ((ايشان را براىترحم آفريد)) يعنى براى اطاعت امام آفريد و امام همان رحمتى است كه خدا مى فرمايد:((رحمت من همه چيز را فرا گرفته 156 سوره 7)) آن رحمت علم امامست و علم امام كهماءخوذ از علم خداست همه چيز را فرا گرفته آنها شيعيان ما هستند (كه علم امام آنها را فراگرفته و ديگران چون از علم امام بهره ئى نبرند، آنها را فرا نمى گيرد).
سپس خداى تعالى فرمايد: ((رحمت خدا را براى كسانى كه پرهيز كنند مقرر مى دارد))يعنى از ولايت و طاعت غير امام پرهيز كنند، سپس فرمايد: ((او را نزد خود در تورات وانجيل نوشته مى يابند)) مقصود از او پيغمبر صلى اللّه عليه وآله و وصيش و امام قائماست ((كه ايشان را امر به معروف مى كنند (زمانى كه قيام فرمايد) و از منكر((11))بازشان مى دارد)) و منكر ((12)) كسى است كه فضيلت امام را نپذيردو منكر شود ((و چيزهاى پاكيزه را براى ايشانحلال مى كند)) چيز پاكيزه بدست آوردن علم است از اهلش ((و پليدى ها را بر ايشان حراممى كند)) پليديها گفتار مخالفين است ((و بند و زنجيرهائى كه بر دوش داشتند)) وزنجيرها همان سخنانى است كه درباره ترك فضيلت امام مى گفتند، در صورتى كه بآندستور نداشتند، پس چون فضيلت امام را شناختند، بار گران را از دوششان بنهد و بارگران همان گناهست .
سپس خداى تعالى آنها را معرفى كرده و فرموده است : ((كسانى كه به او (يعنى بامام )ايمان آورده و گراميش داشته و يارى اش كرده اند و از نورى كه همراه اونازل شده پيروى كرده اند ايشان رستگارانند 157 سوره 7 )) يعنى كسانى كه ازپرستش جبت و طاغوت دورى گزيدند وجبت وطاغوت . فلان و فلان و فلان است و پرستشاطاعت مردم است از ايشان .
باز خدا فرمايد: ((بسوى پروردگار خود باز گرديد و تسليم او شويد54 سوره 39)) سپس ايشان را پاداش داده و فرموده : ((بشارت در زندگى دنيا و آخرت براىآنهاست 64 سوره 10 )) و امام ايشان را بقيام و ظهور حضرت قائم و به كشته شدندشمنانشان و نجات در آخرت و ورود بر محمد صلى اللّه عليه وآله الصادقين بشارت دهد.

عمار ساباطى گويد: از امام صادق عليه السلام اينقول خداى عزوجل را پرسيدم : ((آيا كسى كه از خشنودى خدا پيروى كرده مانند كسى استكه به خشم خدا گرفتار شده و در دوزخ جايگاه دارد؟ چه بد سرانجاميست ! ايشان درجاتمختلفى نزد خدا دارند 612 سوره 3 )) حضرت فرمود: كسانى كه از خشنودى خداپيروى كرده ائمه هستند. اى عمار! بخدا كه ايشان درجاتاهل ايمانند، كه بوسيله ولايت و معرفت ايشان نسبت بما، خدااعمال نيكشان را چند برابر كند و درجات عالى آنها را افراشته سازد.

امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عزوجل : ((سخنان پاك بسوى او بالا رود و كارشايسته را بالا برد 10 سوره 35 )) فرمود: ولايت ما خانواده مقصود است ، و با دستاشاره بسينه خود نمود. و فرمود: كسى كه ولايت ما را نداشته باشد، خدا هيچ عملى را ازاو بالا نبرد.

امام صادق عليه السلام درباره خداى عزوجل : ((خدا دو بهره از رحمت خود بشما دهد 28سوره 57 )) فرمود: آنها حسن و حسين عليهما السلام اند ((و نورى كه با آن راه رويد،براى شما قرار مى دهد)) فرمود، آن امامى است كه پيرويش مى كنيد)).

امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى تعالى ((از تو مى پرسند آن حقست ؟ 53 سوره10 )) يعنى آنچه درباره على عليه السلام مى گوئى ((بگو آرى به پروردگارم كهآنچه (درباره على ) مى گويم حق است و شما خدا را درمانده نكنيد)).

ابان بن تغلب گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم : قربانت ، خداى تعالىفرمايد: ((خود را بگردنه نينداخته 11 سوره 90 )) حضرت فرمود: كسى را كه خدابه بركت ولايت ما گرامى اش داشته از گردنه گذشته است و ما هستيم آن گردنه ئى كههر كس وارد شود نجات يابد.
راوى گويد: من خاموش بودم ، باز حضرت فرمود: نمى خواهى بتو حرفى آموزم و افادهكنم كه از دنيا و آنچه در آنست برايت بهتر باشد؟ عرضكردم : چرا قربانت ، فرمود: آنقول خداست : ((آزاد كردن بنده 13 سوره 90 )) آنگاه فرمود: مردم همگى برده دوزخند،مگر تو و اصحابت ، زيرا خدا ببركت ولايت ما خانواده گردن شما را از آتش ‍ دوزخ رهائىبخشيده (بحديث 1128 رجوع شود).