امام صادق عليه السلام فرمايد: پدرم بجابر بن عبدالله انصارى فرمود: من با توكارى دارم ، چه وقت برايت آسان تر است كه ترا تنها ببينم و از توسوال كنم ؟ جابر گفت : هر وقت شما بخواهى ، پس روزى با او در خلوت نشست و به اوفرمود: درباره لوحى كه آن را را در دست مادرم فاطمه عليهما السلام دختر رسولخداصلى الله عليه وآله ديده ئى و آنچه مادرم بتو فرمود كه در آن لوح نوشته بود، به منخبر ده .
جابر گفت : خدا را گواه مى گيرم كه من در زمان حياترسول خدا صلى الله عليه وآله خدمت مادرت فاطمه عليهما السلام رفتم و او را بولادتحسين عليه السلام تبريك گفتم ، در دستش لوح سبزى ديدم كه گمان كردم از زمرد است ومكتوبى سفيد در آن ديدم كه چون رنگ خورشيد (درخشان ) بود.
به او عرض كردم : دختر پيغمبر! پدر و مادرم قربانت ، اين لوح چيست ؟ فرمود: لوحىاست كه خدا آن را برسولش صلى الله عليه و آله اهدا فرمود، اسم پدرم و اسم شوهرم واسم دو پسرم و اسم اوصياء از فرزندانم در آن نوشته است و پدرم آن را به عنوانمژدگانى به من عطا فرموده .
جابر گويد: سپس مادرت فاطمه عليهاالسلام آن را به من داد. من آن را خواندم و رونويسىكردم پدرم به او گفت : اى جابر! آن را بر من عرضه مى دارى ؟ عرض كرد: آرى . آنگاهپدرم همراه جابر به منزل او رفت ، جابر ورق صحيفه اى بيرون آورد. پدرم فرمود: اىجابر، تو در نوشته ات نگاه كن تا من برايت بخوانم ، جابر در نسخه خود نگريست وپدرم قرائت كرد، حتى حرفى با حرفى اختلاف نداشت . آنگاه جابر گفت : خدا را گواهمى گيرم كه اينگونه در آن لوح نوشته ديدم :
بسم الله الرحمن الرحيم
اين نامه از جانب خداوند عزيز حكيم است براى محمد پيغمبر او، و نور و سفير و دربان(واسطه ميان خالق و مخلوق ) و دليل او، كه روح الامين(جبرئيل ) از نزد پروردگار جهان بر او نازل شود.
اى محمدا سماء مرا(ائمه و اوصيائت را از مجلسى (ره ) ) بزرگ شمار و نعمتهاى مراسپاسگزار و الطاف مرا انكار مدار.
همانا منم خدائى كه جز من شايان پرستش نيست ، منم شكننده جباران و دولت رسانندهبمظلومان و جزا دهنده روز رستاخيز، همانا منم خدائى كه ، جز من شايان پرستشى نيست ،هر كه جز فضل مرا اميدوار باشد (به اين كه خود را مستحق ثواب من داند) و از غير عدالتمن بترسد، (به اين كه كيفر مرا ستم انگارد) او را عذابى كنم كه هيچ يك از جهانيان رانكرده باشم ، پس تنها مرا پرستش كن و تنها بر منتوكل نما.
من هيچ پيغمبرى را مبعوث نساختم كه دورانشكامل شود و مدتش ‍ تمام گردد، جز اينكه براى او وصى و جانشينى مقرر كردم ، و من ترابر پيغمبر برترى دادم و وصى ترا بر اوصياء ديگر، و ترا بدو شيرزاده و دو نوهات حسن و حسين گرامى داشتم ، و حسن را بعد از سپرى شدن روزگار پدرش كانون علمخود قرار دادم و حسين را خزانه دار وحى خود ساختم و او را بشهادت گرامى داشتم و پايانكارش را بسعادت رسانيدم ، او برترين شهداست و مقامش از همه آنها عالى تر است . كلمهتامه (معارف و حجج ) خود را همراه او و حجت رساى خود (براهين قطعى امامت ) را نزد اوقرار دادم ، بسبب عترت ((30)) او پاداش و كيفر دهم .
نخستين آنها سرور عابدان و زينت اولياء گذشته من است .
و پسر او كه مانند جد محمود (پسنديده ) خود محمد است ، او شكافنده علم من و كانون حكمت مناست .