احمد بن محمد بن عبداللّه از يكى از ائمه عليهم السلامنقل مى كند كه فرمود: تمام دنيا و آنچه در آنست از آن خداى تبارك و تعالى و پيغمبرش ‍و از آن ماست . پس هر كه بر قسمتى از دنيا ظفر يابد، بايد از خدا پروا كند و حق خداىتبارك و تعالى را (از زكاة و خمس و خراج ) ادا كند و با برادرانش نيكى نمايد و اگرچنين نكند، خدا و رسولش و ما از او بيزاريم .

عمر بن يزيد گويد: مسمع را در مدينه ديدم و او درآنسال وجهى را خدمت امام صادق عليه السلام برده و آنحضرت نپذيرفته بود، من باوگفتم : چرا امام صادق عليه السلام وجهى را كه برايش بردى ، بتو رد كرد؟ گفت ، چونآن وجه را خدمتش بردم عرضكردم : غواصى درياى بحرين بمن واگذار شده و من چهار صدهزار درهم استفاده كرده ام ، و خمس آن را كه 80 هزار درهم است ، براى شما آورده ام . مننخواستم اين وجه را كه حق شماست و خداى تبارك و تعالى دراموال ما قرار داده از شما باز دارم و خود تصرف كنم . حضرت فرمود: مگر ما از زمين وآنچه خدا از آن برآورد حقى جز خمس نداريم ؟ اى ابا سيار! همه زمين از آن ماست ، پس آنچهخدا از آن برآورد متعلق بماست .
من بحضرت عرضكردم : من همه آن وجوه را خدمت شما خواهم آورد. فرمود: اى ابا سيار! ماآنرا براى تو روا ساختيم و حلال نموديم ، مالت را برگير. و نيز هر زمينى كه در دستشيعيان ماست ، براى ايشان حلالست تا زمانيكه قائم ما قيام كند، آنحضرت قسط خراج رااز ايشان بگيرد و زمين را در دستشان باقى گذارد، ولى زمينهائيكه در دست غير شيعيانست، استفاده ئيكه از آن ميكنند، براى ايشان حرامست ، تا زمانيكه قائم ما قيام كند، و زمين را ازدست ايشان بگيرد و آنها را با خوارى بيرون كند.
عمر بن يزيد گويد: ابو سيار بمن گفت : من از صاحبان ملك و كارمندان آن ، جز خودمكسى را نمى بينم كه حلال بخورد، مگر كسانيكه ائمه آنرا براى اوحلال كرده باشند.

ابوبصير گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم : آيا بر امام زكاة نيست ؟ فرمود:سخن محالى گفتى ، اى ابا محمد! مگر نميدانى كه دنيا و آخرت از آن امامست و او آن را هركجا خواهد نهد و بهر كه خواهد دهد، اين حق براى او از جانب خدا رواگشته ، اى ابا محمد!همانا امام شبى نيست كه بخوابد و براى خدا در گردن او حقى باشد كه از آن مورد بازخواست گردد.