امام صادق عليه السلام فرمود: پيغمبر صلى اللّه عليه وآله در مسجد خيف براى مردمسخنرانى كرد و فرمود، خدا يارى كند (شاد و خرم كند) بنده ئى را كه سخن مرا بشنود ودر گوش گيرد و حفظ كند و به كسانى كه نشنيده اند برساند، چه بساحامل (رساننده ) علمى كه خود دانا نيست و چه بساحامل علمى كه به داناتر از خود رساند (يعنى بسا شنوندگانى پيدا شوند كه معنىسخن مرا از رساننده و مبلغ آن سخن بهتر درك كنند).
سه خصلت است كه دل هيچ فرد مسلمانى به آن خيانت (كينه توزى ، بدخواهى ) نكند: 1خالص نمودن عمل براى خدا (عبادت كردن بدون ريا و غرض دنيوى ) 2 خير خواهىپيشوايان مسلمين (به اطاعت و فرمانبرى از آنها). 3 همراه بودن با جماعت مسلمين (و جدانشدن و اختلاف و پراكندگى ايجاد نكردن ) زيرا دعوت مسلمين افراد پشت سرشان را همشامل مى شود (پس هركه همراه جماعت باشد در سود آنها شريك است ) مسلمين همه برادرند،خونشان برابر است (پس اگر شخص اول آنها كوچكترينشان را به ناحق بكشد بايدكشته شود) و پسترين فردشان در برقرارى پيمانشان كوشش مى كند (يعنى پست ترينفرد مسلمان ميتواند در مواد امان نامه هر قراردادى با كفار، شركت و دخالت كند و در وفاىآن كوشا باشد) و همين حديث را نيز راوى از حماد بن عثمان تا برسد بابى يعفورنقل كرده و در آنجا اين جمله را افزوده است : مسلمين همه يكدستند بالاى سر ديگران .

سفيان ثورى بمردى قرشى از اهل مكه گفت : ما را نزد جعفر بن محمد (امام صادق عليهالسلام ) ببر، آن مرد گويد: او را خدمتش بردم هنگاميكه آن حضرت بر مركب خويش سوارشده بود. سفيان به او عرض كرد: اى اباعبدالله ؟ حديث سخن رانى پيغمبر صلى اللّهعليه وآله را در مسجد خيف براى ما باز گو، فرمود: اكنون كه سوار شده ام بگذاردنبال كارم بروم ، وقتى آمدم برايت مى گويم ، عرض كرد: تقاضا مى كنم به حققرابتى كه با پيغمبر صلى اللّه عليه و آله دارى ، برايم بازگو، حضرت پياده شد،سفيان عرض كرد: امر بفرمائيد برايم دوات و كاغذى بياورند (كيست كه براى من دوات وكاغذى بياورد؟) تا آن را بنويسم ، حضرت دوات و كاغذ خواست و سپس فرمود بنويس .
بسم الله الرحمن الرحيم
(خطبه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله در مسجد خيف ) ((خدا خرم و شادان كند (بلند قدرو نيكو مرتبه سازد) بنده ئى را كه سخن بشنود و در گوش گيرد و به كسانى كهنشنيده اند برساند، اى مردم ؟ حاضرين به غائبين برسانند، زيرا بساحامل علمى كه دانشمند نباشد و بسا رساننده عملى كه به داناتر از خود رساند. سه چيزاست كه دل هيچ فرد مسلمانى با آن خيانت نكند: خالص نمودن علم براى خدا و خير خواهىپيشوايان مسلمين و همراه بودن با جماعت ايشان ، زيرا دعوت مسلمين افراددنبال سرشان را فرا گيرد. مؤ منين همه برادرند، خونشان برابر است و يك دستند برسر ديگران پست ترين آنها به قراردادشان مى كوشد)).
سفيان اين حديث را نوشت و بر امام عرض كرد، سپس حضرت سوار شد و من و سفيان آمديم.
در بين راه سفيان به من گفت : باش تا در اين حديث نظرى كنم ، به او گفتم ، به خدا كهامام صادق عليه السلام به گردن من گذاشت كه هرگز از عهده آن برنيائيم گفت : آنچيست ؟ گفتم : اينكه فرمود: سه چيز است كهدل هيچ مرد مسلمانى با آن خيانت نكند: خالص نمودنعمل براى خدا، اين مطلب را مى دانيم (ولى سپس فرمود) خير خواهى پيشوايان مسلمين ، آيااين پيشوايان كه خير خواهى آنها بر ما واجب است كيانند؟ آيا مقصود معاويت ابن ابى سفيانو يزيد بن معاويه و مروان بن حكم و كسانى كه شهادتشان نزد ما پذيرفته نيست و نمازخواندن پشت سرشان جايز نيست مى باشند؟ سپس كه فرمود و همراه بودن با جماعت مسلمينآيا كدام جماعت از مسلمين است ؟ آيا مقصود مرجى ء است كه مى گويد: كسى كه نماز نخواندهو روزه نگيرد و غسل جنابت نكند و كعبه را خراب كند و با مادرش نزديكى كند، ايمانجبرئيل و ميكائيل را دارد؟ يا قدرى است كه عقيده دارد آنچه خداىعزوجل خواهد واقع نشود و آنچه شيطان بخواهد واقع شود، يا حرورى است كه از على بنابى طالب عليه السلام بى زارى جويد و بر آن حضرت گواهى به كفر دهد؟! آيا جهمىاست كه عقيده هرچه هست ، همان شناختن خداى يكتاست و ايمان چيزى جز اين نيست ؟
سفيان گفت : واى بر تو، مگر (شيعيان ) چه عقيده دارند؟ گفتند: آنها مى گويند: همانا بهخدا كه على بن ابى طالب امام و پيشوائى است كه خير خواهيش بر ما لازم است و جماعتىكه بايد با آنها همراه بود، خاندان او هستند، سفيان نوشته را پاره كرد و گفت : اين خبررا به كسى نگو.