جابر گويد: از امام باقر عليه السلام راجعبقول خداى عزوجل ((بعضى از مردم سواى خدا همتاها (مانند بت و گاو و ساير معبودهاىباطل ) گيرند و آنها را چون خدا دوست دارند 164 سوره 2) پرسيدم ، فرمود: ايشان بهخدا اولياء فلان و فلانند كه آنها را پيشواى خود گرفتند، نه آن امامى را كه خداپيشواى مردم قرار داده . بدين جهت خدا فرموده است : ((كاش آن كسان كه ستم مى كنند مىدانستند كه وقتى عذاب را مشاهده كنند، توانائى يكسره براى خداست و عذاب خدا بسيارسخت است ، زمانى كه پيشوايان از پيروان بيزارى جويند و عذاب را ببينند و روابطشانقطع شود # و پيروان گويند: اى كاش براى ما بازگشتى بود تا از آنها بيزار مىشديم ، چنانكه از ما بيزار شدند، اين چنين خدا اعمالشان را به آنها مايه افسوس وپشيمانيها نشان مى دهد، و ايشان از آتش بيرون نشوند 165 تا 167 سوره 2)) امامباقر عليه السلام فرمود: اى جابر! ايشان به خدا پيشوايان و پيروان ايشانند.

ابن ابى يعفور گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام مى فرمود: سه كسند كه در روزقيامت بآنها نظر نكند و پاكشان نسازد و عذابى دردناك دارند: كسيكه امامتى را كه از جانبخدا ندارد ادعا كند و هر كه امام از جانب خدا را انكار كند و آنكه معتقد باشد ايندو از اسلامبهره ئى دارند.

ابن ابى نصر گويد: حضرت ابوالحسن عليه السلام درباره خداىعزوجل ((گمراه تر از آنكه هوس خويش را بدون هدايت خدا پيروى كند كيست ؟ 50 سوره28 )) فرمود: يعنى كسيكه راءيش دينش باشد بدون امامى از ائمه هدى . (يعنى امامى راكه خدا رهبر و هادى او قرار داده رها كند و طبق راءى سليقه خويش براى خود امامى بتراشدو در اصول و فروع دين بقياس و استحسان و نظرات شخصى خويش اكتفا كند).

محمد بن مسلم گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام مى فرمود: هر كه ديندارى خدا كند باعبادتى كه خود را در آن بزحمت افكند ولى پيشوائى از جانب خدا براى خود نگرفتهباشد، كوشش او پذيرفته نيست و او گمراهست و سرگردان و خدا كردار او را ناپسنددارد و حكايت او حكايت گوسفندى است كه از چوپان و گله خويش گم شود و تمام روز رابا تلاش در رفت و آمد باشد و چون شب بر او پرده افكند، گله ئى را كه از چوپانخودش نيست ببيند، بسوى آن گرايد و بآن فريب خورد و در خوابگاه آن گله بخوابد.هنگاميكه چوپان گله خود را حركت دهد، آن چوپان و گله ناشناس بيند، باز با شتاب وسرگردانى در جستجوى چوپان و گله خود برآيد، گوسفندانى را با چوپانش به بيند،بسوى آن گرايد و بدان فريفته شود، چوپان هم او را فرياد زند كه بيا و بچوپان وگله خود پيوند كه تو از چوپان و گله خود گم گشته و سرگردانى ، آن گوسفندهراسان و سرگردان و تنها باين سو و آن سو زند و چوپانى هم ندارد كه بچراگاهشرهبرى كند يا بمنزلش رساند.
در همين هنگام گرگ گمشدن او را مغتنم شمارد و او را بخورد، چنين است بخدا اى محمد!حال كسيكه از جمله اين امت باشد و او را امامى آشكار (يعنى امامتش بادليل متقن ثابت شده ) و عادل از طرف خداى عزوجل نباشد، او گمشده و گمراهست اگر براين حال بميرد، با كفر و نفاق مرده است .
بدان اى محمد! كه پيشوايان ستمگرى و پيروانشان از دين خدا بركنارند، خود گمراهگشته و مردم را گمراه كرده اند، اعماليكه بجا مى آورند، مانند خاكسترى باشد كه تندبادى در روز طوفانى بدو زند چيزى از آنچه كسب كرده اند بدستشان نيايد، اينست همانگمراهى دور.