على بن ابى حمزه گويد: ابوبصير از امام صادق عليه السلام پرسيد و من حاضر بودمعرض كردم : قربانت : پيغمبر صلى اللّه عليه وآله را چند مرتبه بمعراج بردند؟فرمود: دو مرتبه : و جبريل او را در مقامى نگه داشت و گفت : در جايت بايست اى محمد!زيرا در جائى ايستاده ئى كه هرگز هيچ فرشته و پيغمبرى در آنجا نايستاده است ، هماناپروردگارت در نماز است ، فرود: اى جبرئيل ! چگونه نمازى ؟ گفت : مى فرمائيد: سبوح، قدوس ، منم پروردگار ملائكه و روح كه رحمتم بر غضبم پيش ‍ دارد، پيغمبر (ص )فرمود: بار خدايا در گذشت را خواهم ، در گذشت را خواهم ، امام فرمود: و همچنان بود كهخدا فرمايد پيغمبر بمقام ((قاب قوسين او ادنى )) رسيد 9 سوره 53 .
ابوبصير بحضرت عرضكرد: قربانت ، قاب قوسين اوادنى چيست ؟ فرمود: بمقدارفاصله ميان هلالى كمان تا سرش ، سپس فرمود: و در ميان آن دو حجابى مى درخشيد وخاموش مى شد و بگمانم فرمود: زبر جدى بود، پس پيغمبر نور عظمت را از اندازهسوراخ سوزن تا آنچه خدا خواهد (از كمترين درجه تا بالاترين مرتبه ) مشاهده فرمود: وخداى تبارك و تعالى فرمود: اى محمد! عرض كرد: لبيك پروردگارم ؛ فرمود كيستبراى امتت بعد از تو؟ (رهبرشان كيست ؟) عرضكرد: خدا داناتر است ، فرمود: على بنابيطالب است ، اميرالمؤ منان و سرور مسلمانان و پيشواى رو سفيدان ، دست و پا درخشانان، سپس امام صادق عليه السلام به ابوبصير فرمود: اى ابا محمد! بخدا ولايت على عليهالسلام از زمين نيامده ، بلكه شفاها از آسمان رسيده است .

جابر گويد: بامام باقر عليه السلام عرض كردم : پيغمبر خدا را برايم وصف كن .فرمود: پيغمبر خدا صلى اللّه عليه وآله رنگشمايل بسرخى بود، چشمانش سياه و درشت ، ابروانش بهم پيوسته ، كف دست و پايش ‍پرگوشت و غيره كوتاه بود و از سفيدى گويا در قالب نقره بود، سر استخوانهاىشانه اش درشت بود، از شدت انس و مهرى كه با مردم داشت ، هرگاه متوجه كسى مى شد،با تمام بدن متوجه مى شد (نه آنكه مانند متكبران خود بين بگوشه چشم و ابرو بنگرد)رشته موئى از گودى گلويش تا سر نافش كشيده و مانند خط ميان صفحه اى از نقرهدرخشان بود (زيرا در ميان صفحه محدب نقره ، خط سياهى بنظر مى رسد و از اين تشبيهمعلوم مى شود كه ساير قسمتهاى شكم بدون مو و براق بوده است ) و از گردن تا شانهمانند گلاب پاش تره ئى بو بينى داشت كه هنگام نوشيدن آب ، نزديك بود آب را پسزند، و چون راه مى رفت بجلو متمايل مى شد، مثل اينكه بسرازيرى مى رود، مانند پيغمبرخدا صلى اللّه عليه وآله ديده نشده ، نه پيش از او و نه بعد از او صلى اللّه عليه وآله .

امام صادق عليه السلام فرمود: همانا رسولخدا صلى اللّه عليه وآله فرمود: خدا امت مرادر عالم طينت برايم مجسم كرد، و نامهاى ايشان را بمن آموخت . چنانكه همه نامها را به آدمآموخت . آنگاه پرچمداران (خلفاء و زمامداران ) بر من گذشتند. من براى على و شيعيانشآمرزش ‍ خواستم ، و پروردگارم يك مطلب را درباره شيعيان على بمن وعده داد، عرض شد:يا رسول الله ، آن مطلب چيست ؟ فرمود: آمرزش براى ايمان آورندگانشان ، و در گذشتاز گناهان ، براى كوچك و بزرگشان ، و اينكهتبديل گناه بحسنه و ثواب (كه در آيه شريفهيبدل الله سيئاتهم حسنات است ) براى آنها باشد.

امام صادق عليه السلام فرمود: رسولخدا صلى اللّه عليه وآله براى مردم خطبه خواند، وسپس دست راست خود را مشت بسته بلند كرد، و فرمود: اى مردم ! مى دانيد در مشت من چيست ؟گفتند: خدا و پيغمبرش داناترند. فرمود: در آنست نامهاىاهل بهشت و نامهاى پدران و قبايل آنها تا روز قيامت ، سپس دست چپش را بلند كرد و فرمود:اى مردم ! مى دانيد در اين مشتم چيست ؟ گفتند: خدا و پيغمبرش داناترند، فرمود: نامهاىدوزخيان و نامهاى پدران و قبايل آنهاست تا روز قيامت (يعنى مشخصات بهشتيان و دوزخيانبرايم چنان روشن است كه گويا در كف دستم موجود است )، سپس فرمود: خدا حكم فرموده وعدالت نموده ، گروهى در بهشت و گروهى در دوزخند.

امام صادق عليه السلام در خطبه اى كه بذكرحال و صفات پيغمبر و ائمه عليه السلام اختصاص داده مى فرمايد: آن بردبارى و وقارو مهربانى كه خدا داشت ، گناهان بزرگ و كارهاى زشت مردم ، او را مانع نشد كه براىآنها برگزيند دوست ترين و شريفترين پيغمبرانش را، يعنى محمد بن عبدالله (ص ) راكه در حريم عزت تولد يافته ، و در خاندان شرافت اقامت گزيده ، حسبش ناآميخته ونسبش آلوده نگشته بود، صفاتش بر دانشمندان نامعلوم نبود، پيغمبران در كتب خودبوجودش مژده داده ، و صفاتش را دانشمندان بيان كرده و حكيمان در وصفش انديشيدهبودند، پاكيزه اخلاقى بود بى نظير، هاشمى نسبى بى مانند، مكى وطنى بى همطراز.
حيا صفت او بود و سخاوت طبيعتش ، برمتانت ها و اخلاق نبوت سرشته شده و اوصاف وخويشتن دارى هاى رسالت بر او مهر شده بود. تا آنگاه كهوسائل مقدارات خدا او را بوقت خود رسانيد، قضا و قدر، بامر خدا او را بپايان كارشكشانيد، حكم حتمى خدا او را بسوى سرانجامش برد، هر امتى امت پس از خود را بوجودشمژده داد، و پشت بپشت هر پدرى او را بپدر ديگرتحويل داد، از زمان آدم تا برسد بپدرش عبداللهاصل و حسبش بزنا آميخته نشد و ولادت او با نزديكى ما مشروعى پليد نگشت ، ولادتش دربهترين طايفه و گراميترين نواده (بنى هاشم ) و شريفترين قبيله (فاطمه مخزوميه ) ومحفوظترين شكم بار دار (آمنه بنت وهب ) و امانت دارترين دامن بود. خدا او را برگزيد وپسنديد و انتخاب كرد، و كليدهاى دانش و سرچشمه هاى حركت بدو داد. او را مبعوث كرد تارحمت بندگان و بهار جهان باشد. و خدا كتابى را بر اونازل كرد كه بيان و توضيح هر چيز در آنست ، يعنى قرآنى بلغت عربى بدون كجى ،شايد مردم پرهيزگار شوند، آنرا براى مردم بيان كرد و توضيح داد، با دانشى كهتفصيلش داد و دينى كه آشكارش ساخت و واجباتى كه آنها را لازم نمود و حدودى كه براىمردم وضع كرد و بيان نمود و امورى كه آنها را براى مخلوقش كشف كرد و آگاهشان ساخت .
در آن امور راهنمائى بسوى نجات است و نشانه هائى كه بهدايت خدا دعوت كند.رسول خدا صلى اللّه عليه وآله رسالتش را تبليغ كرد و ماءموريتش را آشكار ساخت وبارهاى سنگين نبوت را كه بگردن گرفته بود،بمنزل رسانيد، و بخاطر پروردگارش صبر كرد، و در راهش جهاد نمود و براى امتش خيرخواهى كرد و ايشان را به نجات دعوت كرد، و بياد خدا تشويق نمود، و براه هدايت دلالتفرمود، بوسيله برنامه ها و انگيزه هائى كه پايه هاى آن را براى بندگان پى ريزىكرد و مناره هائى كه نشانه هايش را بر افراشت تا مردم پس از او گمراه نشوند وآنحضرت نسبت بمردم دلسوز و مهربان بود.

18 درست بن ابى منصور از حضرت موسى بن جعفر عليه السلام پرسيد كه : آياابوطالب بر پيغمبر صلى اللّه عليه وآله حجت بود؟ فرمود: نه ، بلكه وصاياى(پيغمبران ) نزد او بامانت بود و او تحويل پيغمبر داد، راوى گويد: من گفتم : وصايا راباو داد، چون كه بر او حجت بود؟ فرمود: اگر بر او حجت مى بود، وصيت راتحويل او نمى داد، عرض كردم : پس ‍ حال ابوطالب (از نظر عقيده ) چگونه بود؟ فرمود:او پيغمبر و آنچه آورده بود، اقرار كرد، و وصايا را به اوتحويل داد و همان روز در گذشت .