امام صادق عليه السلام راجع بقولخداى تعالى : ((بتو و كسانى كه پيش از تو بوده اند، وحى شد كه : اگر شرك آورىعملت تباه مى شود65 سوره 39)) فرمود: يعنى اگر در امر ولايت ديگرى را شريكگردانى ((بلكه خدا را عبادت كن و از شكر گزاران باش 66 سوره 39 )) يعنى بلكهخدا را با اطاعت عبادت كن و از شكر گزاران باش ، كه برادر و پسر عمت را ياور توساختم .

امام صادق از پدرش و او از جدش عليهم السلامنقل ميكند كه راجع بقول خداى عزوجل : ((نعمت خدا را ميشناسند و انكار ميكنند 83 سوره16)) فرمود: چون آيه ((سرپرست شما فقط خداست و پيغمبر و كسانيكه ايمان دارند،همانها كه نماز گزارند و در حالت ركوع زكاة دهند 55 سوره 5 ))نازل شد، جمعى از اصحاب رسولخدا صلى اللّه عليه وآله در مسجد مدينه انجمن كردند،بعضى از آنها ببعض ‍ ديگر گفتند: درباره اين آيه چه ميگوئيد؟ بعضى گفتند: اگر اينآيه را انكار كنيم ، آيات ديگر را هم انكار كرده ايم ، و اگر باين آيه ايمان آوريم (وآنرا بپذيريم ) اين خود خوارى ماست ، زيرا پسر ابيطالب بر ما مسلط مى شود، پسگفتند: ما يقين داريم كه محمد در آنچه مى گويد، راستگوست ، ولى ما از او پيروى مىكنيم و از على نسبت بآنچه دستورمان مى دهد فرمان نمى بريم . آنگاه اين آيهنازل شد: ((نعمت خدا را مى شناسند و باز انكار مى كنند)) يعنى ولايت على بن ابيطالبرا مى شناسند، ولى بيشترشان نسبت بولايت كافرند.

سلام گويد: از امام باقر عليه السلام اين قول خداى تعالى را پرسيدم : ((كسانيكهبر زمين آهسته راه مى روند 63 سوره 25 )) فرمود: ايشان اوصياء هستند كه از بيمدشمنشان (آهسته راه مى روند).

اصبغ بن نباته از اميرالمؤ منين عليه السلام راجعبقول خداى تعالى : ((مرا و پدر و مادرت را سپاسگزارى كن و سرانجام بسوى منست 14سوره 31)) پرسيد، حضرت فرمود: پدر و مارى كه خدا سپاسگزارى ايشان را واجبكرده ، آنهايند كه علم از آنها تراوش كند و حكمت را (پس از مرگ خود) به ارث گذارند ومردم به اطاعتشان ماءمورند. و خدا پس از آن فرمايد: ((سرانجام بسوى منست )) سرانجامبندگان بسوى خداست و راهنمايش همان پدر و مادر هستند.
سپس خدا روى سخن را متوجه پسر خنتمه و رفيقش نموده (يعنى عمر و ابوبكر، زيرا خنتمهنام مادر عمر است ) و نسبت بخاص و عام (پيغمبر و ساير مردم ) فرموده است : ((و اگر باتو ستيزه كنند كه بمن شرك آورى ، يعنى از پيش خود درباره وصى ات سخنى گوئى واز آنكه دستور گوئى و از آنكه دستور اطاعتش دارى بر گردى از آنها فرمان مبر وسخنشان را مشنو.
سپس روى سخن را متوجه پدر و مادر نموده و فرموده است : ((در دنيا به نيكى همدمشانباش )) يعنى فضيلت آنها را بمردم بشناسان و بروش آنها دعوت كن ، و همين است معنىقول خدا ((و راه كسى را كه سوى من بازگشته پيروى كن ، سپس بازگشت شما سوى مناست )) پس فرمود: اول بسوى خدا و سپس بسوى ماست . از خدا پروا كنيد و نافرمانى اينپدر و مادر نكنيد، زيرا خرسندى آنها خرسندى خدا، و خشمشان خشم خداست .