احمد بن حارث قزوينى گويد: من با پدرم در سامره بودم ، و پدرم دامپزشكاصطبل امام حسن عسكرى عليه السلام بود. مستعين باللّه (خليفه عباسى ) استرى داشت كهدر زيبائى و بزرگى مانند نداشت ، ولى از سوارى دادن و لجام و زين گرفتن سرپيچىمى كرد، رام كنندگان ستور بر سرش ريخته بودند و چاره ئى براى سوارى او نيافتهبودند، يكى از همدمان خليفه گفت : يا اميرالمؤ منين ! چرادنبال حسن بن رضا نمى فرستى تا بيايد، يا اين استر را سوار شود و يا او را بكشدناراحت شوى .
خليفه نزد ابو محمد (امام عسكرى عليه السلام ) فرستاد، پدرم نيز همراه او بود، پدرمگويد: چون حضرت وارد خانه شد، من با او بودم ، نگاهى به استر كرد كه در صحنمنزل ايستاده بود، بجانب او رفت و دست بر كپلش گذاشت ، استر را ديدم كه عرق از اوسرازير است ، سپس ‍ نزد مستعين رفت و سلام كرد مستعين او را خوش آمد گفت و نزديك خودنشانيد، و گفت : اى ابا محمد! اين استر را لجام گذار. حضرت بپدرم گفت : غلام لجامشگذارد، مستعين گفت : خود شما لجامش ‍ گذاريد، حضرت رولباسيش را كنار گذاشت وبرخاست و او را زين گذاشت و برگشت . مستعين گفت :ميل داريد سوارش شويد؟ فرمود: آرى بر او سوار شد، بدون اينكه سركشى كند و درميان منزل او را براند، راندنى تند و آرام و بهترين راندنى كه ممكن است ، سپس برگشتو فرود آمد.
مستعين گفت : اى ابا محمد! آنرا چگونه ديدى ؟ فرمود: اى اميرالمؤ منين ! در زيبائى ومهارت رفتار مانندش نديده ام . و چنين استرى جز اميرالمؤ منين را شايسته نيست . خليفهگفت : اى ابا محمد! اميرالمؤ منين هم شما را بر آن نشانيد (و بشما بخشيد) حضرت بپدرمفرمود: غلام آن را بگير، پدرم آن را گرفت و افسار كشيد.

ابو هاشم جعفرى گويد: از نيامندى خود بامام حسن عسكرى عليه السلام شكايت كردم ،حضرت با تازيانه اش بزمين كشيد و بگمانم با دستمالى بود كه روى آن را پوشيد و500 اشرفى بيرون آورد و فرمود اى ابا هاشم ! بگير و ما را معذوردار (كه كم است يااز اينكه دير بتو رسيديم تا خودت سؤ ال كردى ).

ابى على مطهر در سال قادسيه بآن حضرت نوشت كه مردم از رفتن بمكه منصرف مىشوند، و او هم از تشنگى ترس دارد. حضرت نوشت ؟ ((برويد، بيمى بر شما نيست انشاء اللّه )) سپس آنها بسلامت برفتند و الحمدلله رب العالمين .