امام صادق عليه السلام فرمود: چون فاطمه عليهاالسلام به حسين آبستن شد،جبرئيل نزد پيغمبر صلى للّه عليه و آله آمد و عرض كرد: همانا فاطمه عليهاالسلامپسرى خواهد زائيد كه امتت او را بعد از تو مى كشند، چون فاطمه به حسين عليه السلامآبستن شد خوشحال نبود، و چون زائيده از زائيدنش همخوشحال نبود سپس امام صادق عليه السلام فرمود: در دنيا مادرى ديده نشده كه پسرىبه زايد و خوشحال نباشد، ولى فاطمه خوشحال نبود، زيرا دانست كه او كشته خواهدشد، و اين آيه درباره او نازل شد ((ما انسان را به نيكى نمودن نسبت به پدر و مادرشسفارش نموده ايم ، مادرش او را به ناخوشى باردار شد و بناخوشى زائيد و بار داشتنو از شير گرفتنش سى ماه بود 15 سوره 46 )).

امام صادق عليه السلام فرمود: جبرئيل عليه السلام بر محمد صلى للّه عليه و آلهنازل شد و گفت : اى محمد! خدا ترا مژده مى دهد به مولودى كه از فاطمه متولد شود و امتتو او را بعد از تو مى كشند فرمود: اى جبرئيل ! سلام به پروردگارم ، مرا به مولودىكه از فاطمه متولد شود و امتم او را به كشند نيازى نيست ،جبرئيل به آسمان بالا رفت و سپس ‍ فرود آمد و همان سخن را گفت ، پيغمبر فرمود: اىجبرئيل ! سلام به پروردگارم مرا به مولودى كه از فاطمه متولد شود و امتم او را بهكشند نيازى نيست ، جبرئيل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و گفت : اى محمد!پروردگارت به تو سلام مى رساند و ترا مژده مى دهد كه امامت و ولايت و وصيت را درذريه او قرار داده ، او هم پيغام داد كه من راضى گشتم .
((پس به ناخوشى او را آبستن شد و به ناخوشى زائيد و از آبستن شدن تا از شيرگرفتنش سى ماه بود، و چون به قوت رسيد وچهل ساله شد، گفت : پروردگارا! مرا وادار كن تا نعمت ترا كه به من و به پدر و مادرمانعام كرده ئى سپاس گزارم و عملى شايسته كنم كه پسند تو باشد و بعضى ازفرزندانم را شايسته كن )) اگر او نمى فرمود: بعضى از فرزندانم را شايسته كن ،همه فرزندان آنحضرت امام مى شدند، و امام حسين از فاطمه عليهماالسلام و از هيچ زنديگر شير نخورد، بلكه او را خدمت پيغمبر صلى للّه عليه و آله مى آوردند و آن حضرتانگشت ابهامش را در دهان او مى گذارد و او باندازه اى كه دو روز و سه روزش را كفايتكند، از آن مى مكيد، پس گوشت حسين عليه السلام از گوشت و خون رسولخدا صلى للّهعليه و آله روئيد. و فرزندى شش ماهه متولد نشد، جز عيسى بن مريم عليه السلام و حسينبن على عليهماالسلام .
و در روايت ديگر است كه امام رضا عليه السلام فرمود: حسين را نزد پيغمبر صلى للّهعليه و آله مى آوردند و آن حضرت زبانش را در دهان او مى گذاشت تا مى مكيد و به هماناكتفا مى كرد و از هيچ زنى شير نخورد.

امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عزوجل : ((ابراهيم نگاهى به ستارگان كرد وگفت من بيمارم 88 سوره 37 )) فرمود: ابراهيم حساب كرد و آنچه به حسين عليهالسلام وارد مى شود (از اوضاع كواكب ) فهميد، سپس گفت : من بيمارم ، از آنچه به حسينعليه السلام وارد مى شود.

امام صادق عليه السلام فرمود: چون كار حسين چنان شد كه شد (اصحاب و جوانهايشكشته شدند و خودش تنها ماند) فرشتگان به سوى خدا شيون و گريه برداشتند وگفتند: با حسين برگزيده و پسر پيغمبرت چنين رفتار كنند؟ پس خدا شبح و سايهحضرت قائم عليه السلام را به آنها نمود و فرمود: با اين انتقام او را مى گيرم .

امام باقر عليه السلام فرمود، چون نصرت خدا براى حسين بن على عليه السلام فرودآمد تا آنجا كه ميان آسمان و زمين قرار گرفت ، او را در انتخاب نصرت يا ديدار خدا مخيرساختند، او ديدار خدا را انتخاب كرد.

مصقله گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام مى فرمود: چون حسين عليه السلام كشته شد،همسر كلبيه آن حضرت (يعنى دختر امرؤ القيس ‍ و مادر سكينه ) برايش سوگوارى بپاكرد و خود گريست و زنان و خدمتگزاران او هم گريستند تا اشك چشمشان خشك شد و تمامگشت ، آن هنگام يكى از كنيزانش را ديد مى گريد و اشك چشمش ‍ جاريست ، او را طلبيد وگفت : چرا در ميان ما تنها اشك چشم تو جاريست ؟ او گفت : من چون به سختى و مشقت مىافتم سويق (شربت مخصوصى ) مى آشامم ، او هم دستور داد غذا و سويق تهيه كنند، وخودش از آن خورد و نوشيد و به ديگران هم خورانيد و نوشانيد و گفت مقصودم از اينعمل اين است كه براى گريستن بر حسين عليه السلام نيرو پيدا كنيم .
شخصى براى زن كلبيه چند پرنده سياه رنگ هديه فرستاد تا به وسيله آنها برسوگوارى حسين عليه السلام كمك شود، او چون آنها را ديد، گفت : اينها چيست ؟ گفتند:هديه ايست كه فلانى فرستاده است تا بر سوگوارى حسين عليه السلام كمك شوى . اوگفت : ما كه عروسى نداريم ، اينها را براى چه مى خواهيم ؟! سپس دستور داد تا آنها را ازخانه بيرون كردند، چون از خانه بيرون شدند، اثرى از آنها احساس نشد،مثل اينكه ميان آسمان و زمين پرواز كردند و بعد از رفتن آنها از خانه اثرى در خانه ازآنها ديده نشد.