از جمله مسابقاتى كه با شرط بندى در شرع اسلام تعيين مى كنند، سپس اسبانهمگى در يك آن از ابتداء ميدان شروع بدويدن مى كنند، و هر اسبى كه زودتر به آخرميدان رسد، مجلى نام دارد و وجه شرط و گروگان متعلق بصاحب او است ، گاهى ممكن استبراى اسبهاى دوم و سوم و پائين تر هم وجه كمترى تعيين كنند، ولى در هرحال آن اسبان را در عربى نام مخصوصى است بترتيبى كه فراهانى در كتاب نصابالصبيان خود گفته است :
ده اسبند در تاختن هر يكى را بترتيب ناميست آسان نهمشكل
مجلى مصلى مسلى و تالى چه مرتاح و عاطف خطى و مؤمل
لطيم وسكيت ارب حاجت عرق خوى فؤ اد است قلب و جنان و حشادل
چنانچه از اين شعر پيداست اسب اول نامش مجلى و اسب دهم نامش سكيت است و بقيه شعرسوم راجع بمعنى لغات ديگر است ، ولى در نامگذارى و وجه تسميه بعضى از اسباناختلافاتى در كتب فقه و لغت ذكر شده است ، چنانچه اسباول را سابق هم مى گويند. امام صادق عليه السلام هم در اين روايت اسباول را سابق و اسب دوم را مصلى بيان نموده و معنى مقصود را طبق اين اصطلاح بيانفرموده است ، زيرا سابقون در سوره واقعه بائمه عليهم السلام تفسير شده است ومصلى هم طبق اصطلاح اين مسابقه ، به معنى پيرو ودنبال و دومين است ، پس معنى آيه اين است كه ، بهشتيان از دوزخيان پرسند براى چه بهدوزخ در آمديد؟ جواب گويند: براى اينكه از امامان خود پيروى نكرديم ، و اينتاءويل بسيار مناسب است با معنى لغوى و اصطلاحى لفظ مصلى و هم با تفسيرى كهمفسرين در معنى آيه گفته اند، زيرا نمازگزاردن با پيروى از ائمه به وجود مى آيد وكامل مى شود.
39- أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ عَنْ عَبْدِ الْعَظِيمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِيِّ عَنْ مُوسَى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْيُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنْ لَوِاسْتَقامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً يَقُولُ لَأَشْرَبْنَا قُلُوبَهُمُ الْإِيمَانَ وَالطَّرِيقَةُ هِيَ وَلَايَةُ عَلِيِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ وَ الْأَوْصِيَاءِ ع
اصول كافى جلد 2 صفحه 288 روايت 39
| امام باقر عليه السلام درباره قول خداى عزوجل : ((اگر آنها بر اين طريقه استقامتورزند، آبى فراوانشان دهم 16 سوره 72 )) فرمود: خدا مى فرمايد: ايمان را در دلشانجايگزين كنيم ، و طريقه همان ولايت على بن ابيطالب و اوصياء او عليهم السلام است .
| |
40- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنِالْحُسَيْنِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِى أَيُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْقَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عاسْتَقَامُوا عَلَى الْأَئِمَّةِ وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُواوَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِى كُنْتُمْ تُوعَدُونَ
اصول كافى جلد 2 صفحه 288 روايت 40
| محمد بن مسلم گويد: از امام صادق عليه السلام راجعبقول خداى عزوجل ((كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست و سپس استقامت كردند.((فرشتگان بر ايشان نازل شوند كه بيم مداريد و غم مخوريد و به بهشتى كه وعدهيافته ايد شادمان باشيد)).
| |
41- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ عَنْ أَبِىحَمْزَةَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ فَقَالَ إِنَّمَاأَعِظُكُمْ بِوَلَايَةِ عَلِيٍّ ع هِيَ الْوَاحِدَةُ الَّتِي قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ
اصول كافى جلد 2 صفحه 288 روايت 41
| ابوحمزه گويد: از امام باقر عليه السلام قولخداى تعالى را: ((بگو شما را فقط يك اندرز مى دهم 46 سوره 34)) پرسيدم ، فرمود:يعنى تنها شما را به ولايت على عليه السلام اندرز مى دهم ، ولايت على همان يك اندرزىاست كه خداى تبارك و تعالى مى فرمايد: ((فقط يك اندرز به شما مى دهم )).
| |
42- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ وَ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْعَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ كَثِيرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّإِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ قَالَنَزَلَتْ فِى فُلَانٍ وَ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ آمَنُوا بِالنَّبِيِّ ص فِي أَوَّلِ الْأَمْرِ وَ كَفَرُوا حَيْثُعُرِضَتْ عَلَيْهِمُ الْوَلَايَةُ حِينَ قَالَ النَّبِيُّ ص مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ ثُمَّ آمَنُوابِالْبَيْعَةِ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع ثُمَّ كَفَرُوا حَيْثُ مَضَى رَسُولُ اللَّهِ ص فَلَمْ يَقِرُّوابِالْبَيْعَةِ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْراً بِأَخْذِهِمْ مَنْ بَايَعَهُ بِالْبَيْعَةِ لَهُمْ فَهَؤُلَاءِ لَمْ يَبْقَ فِيهِمْ مِنَالْإِيمَانِ شَيْءٌ
اصول كافى جلد 2 صفحه 289 روايت 42
| امام صادق عليه السلام درباره قول خداى عزوجل : ((آنها كه مؤ من شده و باز كافرشدند: سپس مؤ من شده و باز كافر شدند و آنگاه بر كفر خود افزودند، هرگز توبهآنها پذيرفته نگردد 137 سوره 4)) فرمود: اين آيه درباره فلان و فلان (خلفاءثلاثه ) نازل شده كه در اول امر به پيغمبر صلى اللّه عليه وآله ايمان آوردند و چونولايت (على عليه السلام ) به آنها عرضه شد، انكار كردند، همان زمان كه پيغمبر صلىاللّه عليه وآله فرمود: هر كس من مولاى او هستم اين على مولاى او است ، سپس به وسيلهبيعت كردن با اميرالمؤ منين عليه السلام ايمان آوردند، و بعد چونرسول خدا صلى اللّه عليه وآله در گذشت كافر شدند، و بر بيعت خود پايدارىنكردند، سپس بوسيله بيعت گرفتن براى خود از كسانى كه با اميرالمؤ منين عليه السلامبيعت كرده بودند، بر كفر خود افزودند، پس در ايشان اثرى از ايمان باقى نماند.
| |
شرح :
آخر آيه شريفه لم يكن الله ليغفر لهم است كه به جاى آن جمله لنتقبل توبتهم ذكر شده ، و اين جمله در آيه 90 سورهآل عمران است ، ولى از لحاظ معنى فرق ندارد.
43- وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلىأَدْب ارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى فُلَانٌ وَ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ ارْتَدُّوا عَنِ الْإِيمَانِ فِىتَرْكِ وَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قُلْتُ قَوْلُهُ تَعَالَى ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا ما نَزَّلَاللّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِى بَعْضِ الْأَمْرِ قَالَ نَزَلَتْ وَ اللَّهِ فِيهِمَا وَ فِى أَتْبَاعِهِمَا وَ هُوَ قَوْلُاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّذِى نَزَلَ بِهِ جَبْرَئِيلُ ع عَلَى مُحَمَّدٍ ص ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مانَزَّلَ اللّهُ فِى عَلِيٍّ ع سَنُطِيعُكُمْ فِى بَعْضِ الْأَمْرِ قَالَ دَعَوْا بَنِى أُمَيَّةَ إِلَى مِيثَاقِهِمْ أَلَّايُصَيِّرُوا الْأَمْرَ فِينَا بَعْدَ النَّبِيِّ ص وَ لَا يُعْطُونَا مِنَ الْخُمُسِ شَيْئاً وَ قَالُوا إِنْأَعْطَيْنَاهُمْ إِيَّاهُ لَمْ يَحْتَاجُوا إِلَى شَيْءٍ وَ لَمْ يُبَالُوا أَنْ يَكُونَ الْأَمْرُ فِيهِمْ فَقَالُواسَنُطِيعُكُمْ فِى بَعْضِ الْأَمْرِ الَّذِى دَعَوْتُمُونَا إِلَيْهِ وَ هُوَ الْخُمُسُ أَلَّا نُعْطِيَهُمْ مِنْهُ شَيْئاً وَقَوْلُهُ كَرِهُوا ما نَزَّلَ اللّهُ وَ الَّذِى نَزَّلَ اللَّهُ مَا افْتَرَضَ عَلَى خَلْقِهِ مِنْ وَلَايَةِ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ ع وَ كَانَ مَعَهُمْ أَبُو عُبَيْدَةَ وَ كَانَ كَاتِبَهُمْ فَأَنْزَلَ اللَّهُ أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنّامُبْرِمُونَ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ الْآيَةَ
اصول كافى جلد 2 صفحه 289 روايت 43
| امام صادق عليه السلام درباره قول خداى تعالى : ((كسانيكه پس از آنكه هدايت برايشان روشن شده بعقب برگشتند 25 سوره 47 )) فرمود: ايشان فلان و فلان و فلانهستند كه با ترك گفتن ولايت اميرالمؤ منين عليه السلام از ايمان بر گشتند. راوى گويدمن عرض كردم : خداى تعالى فرمايد: ((اين بدان جهت بود كه آنها به كسانى كه آنچهرا خدا نازل كرده ناپسند دارند، گويند در بعضى از امور اطاعت شما خواهيم كرد))فرمود: به خدا اين آيه درباره آن دو نفر (اولى و دومى ) و پيروان ايشاننازل شده است .
و آن قول خداى عزوجل است كه جبرئيل عليه السلام بر محمد صلى اللّه عليه وآلهنازل كرده : ((اين بدان جهت بود كه آنها به كسانى كه آنچه را خدانازل كرده (درباره على عليه السلام ) ناپسند دارند، گويند در بعضى از امور اطاعتشما خواهيم كرد)).
سپس امام فرمود: آنها بنى اميه را به پيمان خود دعوت كردند كه بعد از پيغمبر صلىاللّه عليه وآله امر امامت را در خاندان ما نگذارند، و از خمس چيزى به ما ندهند، و گفتنداگر خمس را به آنها دهيم به چيزى احتياج نخواهند داشت و از نبودن امر امامت در ميان آنهاباك ندارند، بنى اميه به آنها گفتند: ما شما را در بعضى از آنچه دعوتمان مى كنيداطاعت مى كنيم و آن موضوع خمس است كه به آنها چيزى ندهيم .
و اينكه خدا فرمايد: ((آنچه را خدا نازل كرده ناپسند دارند)) آنچه را كه خدانازل كرده ، ولايت اميرالمومنين عليه السلام است كه برخلقش واجب ساخته و ابوعبيده همراهآنها و كاتب پيمان نامه ايشان بود خدا (درباره پيمان سرى آنها اين آيه )نازل فرمود: ((بلكه كارى را استوار كرد، همانا ما استوار كنانيم يا پندارند كه ما نهانو رازشان را نمى شنويم تا آخر80 سوره 43)).
| |
44- وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍبِظُلْمٍ قَالَ نَزَلَتْ فِيهِمْ حَيْثُ دَخَلُوا الْكَعْبَةَ فَتَعَاهَدُوا وَ تَعَاقَدُوا عَلَى كُفْرِهِمْ وَجُحُودِهِمْ بِمَا نُزِّلَ فِى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَأَلْحَدُوا فِى الْبَيْتِ بِظُلْمِهِمُ الرَّسُولَ وَ وَلِيَّهُفَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
اصول كافى جلد 2 صفحه 290 روايت 44
| امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عزوجل : ((و هر كه خواهد در آنجا از روى ستمتجاوزى كند 5 سوره 22 )) فرمود: اين آيه درباره كسانىنازل شده كه وارد كعبه شدند و بر كفر و انكار خود نسبت به آنچه درباره اميرالمؤ منينعليه السلام نازل شده ، با يكديگر پيمان و قرارداد بستند، پس در كعبه به وسيلهستمى كه نسبت به پيغمبر صلى اللّه عليه وآله و وليش كردند: تجاوز نمودند. دورى ازرحمت خدا ستمگران را باد.
| |
45- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَعَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِىضَلالٍ مُبِينٍ يَا مَعْشَرَ الْمُكَذِّبِينَ حَيْثُ أَنْبَأْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّى فِى وَلَايَةِ عَلِيٍّ ع وَ الْأَئِمَّةِع مِنْ بَعْدِهِ مَنْ هُوَ فِى ضَلَالٍ مُبِينٍ كَذَا أُنْزِلَتْ وَ فِى قَوْلِهِ تَعَالَى إِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوافَقَالَ إِنْ تَلْوُوا الْأَمْرَ وَ تُعْرِضُوا عَمَّا أُمِرْتُمْ بِهِ فَإِنَّ اللّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً وَفِى قَوْلِهِ فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِتَرْكِهِمْ وَلَايَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع عَذاباً شَدِيداً فِىالدُّنْيَا وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِى كانُوا يَعْمَلُونَ
اصول كافى جلد 2 صفحه 291 روايت 45
| امام صادق عليه السلام راجع به اين قول خداىعزوجل فرمود: ((و خواهيد دانست كى در گمراهى نمايانست 29 سوره 67 )) اى گروهتكذيب كنندگان ، زيرا من پيغام پروردگارم را درباره ولايت على عليه السلام و امامانبعد از او به شما رسانيدم ، كى در گمراهى نمايانست ، اين چنيننازل شده است . و راجع به قول خداى تعالى : ((اگر كج كنيد يا رو بگردانيد 135سوره 4)) فرمود: امر امامت را (از صاحبش ) كج كنيد و از آنچه ماءمور شده ايد، روبگردانيد ((خدا به آنچه مى كنيد آگاهست )).
و درباره اين قول خداى تعالى فرمود: ((هر آينه بچشانيم كسانى را كه كافر شدند(بسبب ترك گفتن ولايت اميرالمؤ منين عليه السلام ) عذاب سختى (در دنيا) و هر آينهببدترين كردارى كه انجام داده اند مجازاتشان كنيم 27 سوره 41 )).
| |
46- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَنْصُورٍ عَنْإِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنِ الْوَلِيدِ بْنِ صَبِيحٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع ذلِكُمْ بِأَنَّهُ إِذادُعِيَ اللّهُ وَحْدَهُ وَ أَهْلُ الْوَلَايَةِ كَفَرْتُمْ
اصول كافى جلد 2 صفحه 291 روايت 46
| امام صادق عليه السلام فرمود: ((اين به جهت آن است كه چون خوانده شود خداى يگانه (واهل ولايت ) كافر شويد 17 سوره 40 )) (يعنى كلمه واهل الولاية در تنزيل يا تاءويل اين آيه وارد است ).
| |
47- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْأَبِيهِ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍواقِعٍ. لِلْكافِرينَ بِوَلَايَةِ عَلِيٍّ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ ثُمَّ قَالَ هَكَذَا وَ اللَّهِ نَزَلَ بِهَا جَبْرَئِيلُ ععَلَى مُحَمَّدٍ ص
اصول كافى جلد 2 صفحه 291 روايت 47
| امام صادق عليه السلام راجع به اين قول خداى تعالى فرمود: ((خواهنده ئى عذابى راكه به كافران (به ولايت على ) رسيد نيست و جلوگير ندارد در خواست كرد 2 سوره70)) سپس فرمود: به خدا اين آيه را جبرئيل عليه السلام همين گونه بر محمد صلىاللّه عليه وآله نازل كرد.
| |
48- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَيْفٍ عَنْ أَخِيهِ عَنْأَبِيهِ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع فِى قَوْلِهِ تَعَالَى إِنَّكُمْ لَفِى قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ فِىأَمْرِ الْوَلَايَةِ يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ قَالَ مَنْ أُفِكَ عَنِ الْوَلَايَةِ أُفِكَ عَنِ الْجَنَّةِ
اصول كافى جلد 2 صفحه 292 روايت 48
| امام باقر عليه السلام راجع به اين قول خداى تعالى : ((شما گفتار مختلفى داريدفرمود (درباره امر ولايت ) منصرف شود از آن هر كه بايد منصرف شود 9 سوره 51 ))هر كس از ولايت منصرف شود، از بهشت منصرف گردد.
| |
49- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ يُونُسَ قَالَ أَخْبَرَنِى مَنْرَفَعَهُ إِلَى أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ. وَ ما أَدْراكَ مَاالْعَقَبَةُ. فَكُّ رَقَبَةٍ يَعْنِى بِقَوْلِهِ فَكُّ رَقَبَةٍ وَلَايَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَإِنَّ ذَلِكَ فَكُّرَقَبَةٍ
اصول كافى جلد 2 صفحه 292 روايت 49
| امام صادق عليه السلام درباره قول خداى عزوجل : ((خود را به گردنه نينداخته ، توچه دانى گردنه چيست ؟ آزاد كردن بند است 130 سوره 90)) فرمود: مقصود خدا از آزادكردن بنده ولايت اميرالمؤ منين عليه السلام است ، زيرا ولايت آزاد كردن بنده است .
| |
شرح :
عقبه به معنى گردنه كوه و اقتحام انجام دادن كار است با سختى و دشوارى ، و خود رابه گردنه كوه انداختن كه كار مشكل و دشوار است ، تفسيرش آزاد كردن بنده و تاءويلشولايت اميرالمؤ منين عليه السلام است و مناسبت ولايت با آزادى بنده از اين نظر است كهپذيرفتن ولايت على عليه السلام و پيروى از آن حضرت روح حريت و آزادى را در مردمزنده مى كند و اسارت و بردگى را كه نتيجه كفر و بى ايمانى است از دامن آنها مىزدايد، در اينجا بايد بگفتار و رفتار اميرالمؤ منين عليه السلام از نظر تاريخ و اخبارتوجه و دقتى بسزا كرد تا آثار حريت و آزادى را از لابلاى جملات و گوشه هاى تاريخزندگى آن حضرت كه چون اختر فروزان نمايانست استنباط نمود.
 | اصول كافي ثقةالاسلام كليني جلد دوم | | 
|
