اكابر شعرای اماميه در قرن چهارم هجری است ، در اشعار ذيل به اين معنیاشاره میكند :
| قرن الاله ولائه بولائه |
| مما تزكی و هو حان يركع |
| سماه رب العرش نفس محمد |
| يوم البهال و ذاك ما لا يدفع ( 1 ) |
خداوند ولاء علی را با ولاء خودش ، در اثر اينكه علی در حال ركوع زكاتبخشيد ، مقرون بخشيد ، مقرون ساخت پروردگار عرش ، علی را در روز مباهله" جان محمد " خواند ، و اين حقيقتی غير قابل انكار است . همچنانكه قبلا گفتيم ، در اسلام به نوعی ولاء توصيه شده است كه اثباتی وعام است و آيه كريمه " « المؤمنون و المؤمنات بعضهم اولياء بعض » "ناظر به آن نوع از ولاء است . اكنون میگوييم آيه كريمه " « انما وليكم الله »" مطلب را به شكلیبيان میكند كه عموميت بردار نيست و به هيچ وجه نمیتوان احتمال داد كهاين آيه نيز درصدد بيان ولاء اثباتی عام است ، زيرا قرآن در اينجا درصددبيان يك قانون كلی نيست ، نمیخواهد استحباب يا وجوب ادای زكات درحال ركوع را بيان كند و به عنوان تشريع يك مندوب يا يك فريضه اسلامی ،جعل قانون كند ، بلكه اشاره است به عمل واقع شده ای كه فردی در خارجانجام داده و
پاورقی : . 1 ريحانه الادب ، ج / 5 ص . 311
