سيدالشهدا عليه السلام ، عظمت روح و سلب آسايش از بدن

1 - " متنبی " می‏گويد :

و اذا كانت النفوس كبارا

تعبت فی مرادها الاجسام

( 1 )
به طور كلی روحيه‏های كوچك چون از خود درد ندارند و هدف ندارند ( همه‏
دردها و هدفهايشان درخواسته‏های جسمانی خلاصه می‏شود ) و ايده آل ندارند ،
تن‏ها را به زحمت نمی‏اندازند ، به لقمه‏ای كه به دريوزگی تحصيل می‏كنند
قناعت می‏كنند ، اما روحيه‏های بزرگ هميشه تن را به حركت وامی‏دارند و در
زحمت و بلاقرار می‏دهند ، فرقشان شكافته و سرشان بريده می‏شود . به همين‏
جهت شهادت برای آنها افتخار است ، كه نشانه عظمت نفس آنها است . [
در ] اينگونه اشخاص كه روحشان از جسمشان بزرگتر است كار بدن دشوار است‏
. بدن علی اگر می‏خواهد با روح علی بسازد بايد با نان جوين و شب‏
زنده‏داری‏ها بسر برد ، احيانا از ناحيه خود علی مجازات ببيند و سر را توی‏
تنور ببرد . تن حسين اگر بخواهد با روح حسين همدم باشد بايد آماده تشنگی‏
بی اندازه باشد ، آماده زير

پاورقی :
1 [ وقتی نفس كسی بلند مرتبه بود تن او در راه مراد آن به زحمت‏
می‏افتد ] .

364