قرآن رابطه خدا را با جهان و مخلوقات بر توحيد صرف قرار داده است ،يعنی خداوند در فاعليت و نفوذ مشيت و اراده اش رقيب و معارض نداردهمه فاعليتها و همه اراده ها و اختيارها به حكم خدا و قضا و قدر خداست . پيوند انسان با خدا قرآن در پيوند انسان با خدا زيباترين بيانها را آورده است . خدای قرآنبرخلاف خدای فلاسفه يك موجود خشك و بیروح و بيگانه با بشر نيست خدایقرآن از رگ گردن انسان به انسان نزديكتر است ، با انسان در داد و ستداست ، با او خشنودی متقابل دارد ، او را به خود جذب میكند و مايهآرامش دل اوست : " « الا بذكر الله تطمئن القلوب »" ( 1 ) . بشر بااو انس و الفت دارد ، بلكه همه اشياء او را میخواهند و او را میخوانندتمام موجودات از عمق و ژرفای وجود خود با او سر و سر دارند ، او را ثنامیگويند و تسبيح میكنند : " « ان من شیء الا يسبح بحمده و لكن لا تفقهونتسبيحهم »" ( 2 ) . خدای فلاسفه كه او را صرفا به نام محرك اول ياواجب الوجود میشناسند و بس ، موجودی است بيگانه با بشر و فقط او راآفريده است و به اين جهان آورده است ، بشر را مشتعل و آماده فداكاریمیكند ، احيانا خواب شب و آرامش روز او را میگيرد زيرا به صورت يك" ايده " فوق العاده مقدس در میآيد .پاورقی : . 1 رعد / . 28 . 2 اسراء / . 44 |