مسلمين همواره قرآن را با آهنگهای مخصوص تلاوت كرده و میكنند كه مخصوصقرآن است . در دستورهای دينی رسيده است كه قرآن را با آهنگ خوش بخوانيد ائمهاطهار گاهی قرآن را در خانه های خود با آهنگی چنان دلربا میخواندند كهمردم كوچه را متوقف میكرد هيچ سخن نثری مانند قرآن آهنگ پذير نيست ،آن هم آهنگهای مخصوصی كه متناسب با عوالم روحانی است نه آهنگی مناسبمجالس لهو پس از اختراع راديو هيچ سخن روحانی نتوانست با قرآن از نظرزيبايی و تحمل آهنگهای روحانی برابری كند علاوه بر كشورهای اسلامی ،كشورهای غير اسلامی نيز از نظر زيبايی و آهنگ ، قرآن را در برنامه هایراديويی خويش گنجانيدند عجيب اين است كه زيبايی قرآن زمان و مكان رادر نورديده و پشت سر گذاشته است بسياری از سخنان زيبا مخصوص يك عصراست و با ذائقه عصر ديگر جور در نمیآيد و يا حداقل مخصوص ذوق و ذائقهيك ملت است كه از فرهنگی مخصوص برخوردار میباشند ، ولی زيبايی قرآننه زمان میشناسد و نه نژاد و نه فرهنگ مخصوص . همه مردمی كه با زبان قرآن آشنا شدند آن را با ذائقه خود مناسب يافتندهر چه زمان میگذرد و به هر اندازه ملتهای مختلف با قرآن آشنا میشوند ،بيش از پيش مجذوب زيبايی قرآن میشوند . يهوديان و مسيحيان متعصب و پيروان برخی از مذاهب ديگر در طول چهاردهقرن اسلامی انواع معارضه ها برای تضعيف مقام قرآن كرده اند ، گاهی نسبتتحريف داده اند و گاهی در برخی قصه های قرآن خواسته اند تشكيك كنند وگاهی به شكلی ديگر عليه قرآن فعاليت كرده اند ، ولی هيچ گاه به خودنديده اند كه از سخنوران |
