تلقی اگر پرسيده شود انسان ايدهآل ، انسان كامل ، انسان نمونه ، آنچه انسان بايد آن باشد و فعلا نيست چيست ؟ پاسخ اينست كه هيچ چيز ، هر چه محيط به او بدهد همان است كه بايد باشد . " خود " انسان چيست كه اگر از او گرفته شود از خود بيگانه شده است ؟ باز پاسخ اينست كه هيچ چيز يك ماده خام . به هر صورت و هر شكلی كه در آيد صورت خود اوست . بنابراين تلقی آنچه در انسان اصالت دارد و به صورت غريزه در او موجود است جنبههای حيوانی او است . از اينرو انسان موجودی است اسير منافع مادی ، محكوم جبر ابزار توليد ، در اسارت شرائط مادی اقتصادی ، وجدانش ، تمايلاتش ، قضاوت و انديشهاش ، انتخابش ، جز انعكاسی از شرائط طبيعی و اجتماعی محيط نيست ، آيينهای است كه جز محيط خود را نمیتواند منعكس سازد ، طوطيی است كه در پس آيينه شرائط محيط قرار گرفته است ، و بر خلاف اجازه محيط طبيعی و اجتماعی كوچكترين جنبشی نميتواند بكند ، ماده خامی است كه در او اقتضای حركت به سوی مقصد و هدف ويژهای نيست . اما بنابر تلقی فطری از انسان ، انسان موجودی است دارای سرشت الهی ، مجهز به فطريت حقجو و حق طلب ، حاكم |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir