در مسكن و در تمام شئون زندگی ساده باشد و به كم قناعت كند ، امابراساس يك حكمت و فلسفه خاص ، نه براساس اينكه كار دنيا از كارآخرت جداست و نه براساس اينكه ميان لذت دنيا و لذت آخرت تضاد وتعارض است ، بلكه برای ضرورتهايی كه يا عموما و يا در مواقع و ظروفخاصی پيش میآيد كه عرض كردم يكی از آنها ايثار است يعنی انسان درشرايطی كه افراد ديگر هم احتياج دارند و فقيرند ، به خاطر اينكه بتواندبه آنها خير و كمك برساند ، خودش برای خودش محروميت ايجاد میكند اينيك كار فلسفه دار و يكی از شكوهمندترين خصائل انسانی است كه انسانخودش را فدای ديگران بكند ، لذت و آسايش خودش را فدای لذت و آسايشديگران بكند اين ، آن چيزی است كه قرآن كريم در سوره مباركه ( هل اتی )با زبان بسيار رسايی آن را ستايش كرده است . در رابطه با آن داستان معروف است كه علی عليه السلام و خاندان پاكشغذای خودشان را يك شب به يك فقير ، يك شب به يك يتيم و شب ديگر بهيك اسير ايثار كردند ، آنچنان عظمت و اهميت داشت كه سوره ای در اينباره نازل شد : « و يطعمون الطعام علی حبه مسكينا و يتيما و اسيرا ، انمانطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزآء و لا شكورا »( 1 ) . يعنی غذای خودشانرا در حالی كه به آن احتياج داشتند ، وقتی نيازمند ديگری را ديدند ، فقير، يتيم و اسيری را ديدند ، از خودشان گرفتند و به ديگری دادند برای چه ؟فقط برای رضای خدا . اين يك زهد فلسفه دار و علامت زندگی روح بشر است ، اما پاورقی : 1 - سوره دهر ، آيه 9 - . 8 |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir