شرابخواری ، رقص ، موسيقی و انواع آهنگها ، بعد چه جناح عظيمی به نام‏
موسيقيدانها و به قول امروز هنرمندان و هنرپيشگان در دنيای اسلام به وجود
آمد .
ابوالفرج اصفهانی خودش اموی و از مورخين بسيار زبردست است و اتفاقا
عالم با انصافی است و كتابی نوشته به نام مقاتل الطالبين مقتلهای آل‏
ابی‏طالب را ذكر كرده و كتاب معتبری است و علمای شيعه هم به كتاب او
اعتماد می‏كنند و انصافا می‏شود گفت اين كتاب را بی‏طرفانه نوشته است‏
كتاب اغانی هجده جلد و بيشتر مربوط به سرگذشت هنرمندان و هنرپيشگان و
موسيقيدانهای دنيای اسلام است .
او در اين كتابش چيزهای خيلی عجيبی نقل كرده است ، از جمله می‏گويد :
يك وقت يك شيعی با يك مرجی‏ء با يكديگر سخت بر سر همين مسئله عمل‏
مباحثه می‏كردند ، مرجی‏ء می‏گفت اساس ، اين است كه آدم ايمان داشته باشد
، عمل بود ، بود نبود ، نبود شيعه می‏گفت ايمان از عمل انفكاك ندارد ،
اگر عمل نباشد ، ايمان نيست مباحثه آنها شديد شد ، نه اين قانع می‏شد ، و
نه آن .
برای فيصله دادن به نزاع گفتند اولين كسی كه از سر كوچه پيدا شد ، از
او می‏پرسيم كه حق با كداميك از ماست ، اتفاقا اولين كسی كه آمد يك نفر
موسيقيدان بود ( و به همين تناسب اين داستان را در كتاب آغانی نقل كرده‏
است ) چون آن دو قبول كرده بودند كه از اولين كسی كه می‏آيد بپرسند مرجی‏ء
خيلی خوشحال شد كه عجب آدم مناسبی پيدا شد و الان طرف مرا خواهد گرفت‏
به او گفتند ما چنين

100