اينجا با كمال تأسف بايد به نكتهای اشاره كنم ، و آن اينست كه غالبذاكران سيد الشهداء ( ع ) با آنكه آن حضرت را با لقب مقدس شهيد يادمیكنند و سيد الشهدا میخوانند ، در اثر اينكه تحليلی در اين مسائل ندارند، تلقیشان از مرگ ابا عبدالله ( ع ) از نوع سوم است ، يعنی نفله شدن وهدر رفتن . بسياری از مردم ما صرفا بر مظلوميت ابا عبدالله و بی جرمی و بی دخالتیآن حضرت میگريند ، و تاسفشان از اينست كه امام حسين مانند كودكی كهقربانی هوس يك جاه طلب میشود نفله شد و خونش هدر رفت . در صورتی كهاگر اينچنين باشد آن حضرت مظلوم و بی تقصير هست ، همچنانكه همهقربانيان آنگونه جنايات مظلوم و بی تقصيرند ، ولی ديگر شهيد نيست تا چهرسد كه سيد الشهداء باشد . امام حسين صرفا يك قربانی هوسهای جاه طلبانه ديگران نيست . شك نداردكه از آن جهت كه اين فاجعه به كشندگان او انتساب دارد ، جنايت است ،هوس است ، جاه طلبی است . ولی از آن جهت كه به شخص او انتساب دارد، شهادت است ، يعنی ايستادگی آگاهانه و مقاومت هوشيارانه در راه هدفمقدس است . از او بيعت و امضا و تسليم میخواستند و او با توجه به همهعواقب زير بار نرفت ، به علاوه او سخت معترض بود و سكوت در آن شرائطرا گناهی عظيم تلقی میكرد . |
