خوشم از سوختن خويش از آنك

سوختم ، بزم تو روشن كردم

گرچه يك روزن اميد نماند

جلوه‏ها بر در و روزن كردم

تا فروزنده شود زيب و زرت

جان ز روی و دل از آهن كردم

خرمن عمر من ار سوخته شد

حاصل شوق تو ، خرمن كردم

كارهائی كه شمردی بر من

تو نكردی ، همه را من كردم

انسان كه در روز در پرتو خورشيد تلاش می‏كند و يا شب در پرتو چراغ يا
شمع كاری انجام می‏دهد به همه چيز توجه دارد جز به آنچه پرتو افشانی می‏كند
كه اگر پرتو افشانی او نبود همه حركتها متوقف و همه جنب و جوشها راكد
می‏شد شهدا پرتو افشانان و شمعهای فروزنده اجتماعند كه اگر پرتو افشانی‏
آنها در ظلمات استبدادها و استعبادها نبود بشر ره به جائی نمی‏برد .
قرآن كريم تعبير لطيفی دارد درباره رسول اكرم كه او را " سراج منير "
چراغ نور افشان می‏خواند . در اين تعبير مفهوم ظلمت زدائی كه توأم با
سوختن و روشن كردن است گنجانيده

78