نداشت ، خودش تنها بود ، وقتی كه پيامبر اكرم از احد برگشت به مدينه ،ديد در خانه همه شهدا گريه هست جز خانه جناب حمزه ، حضرت فقط يك جملهفرمود : " « اما حمزش فلا بواكی له » " يعنی همه شهدا گريه كننده دارندجز حمزه كه گريه كننده ندارد . تا اين جمله را فرمود ، صحابه رفتند بهخانههايشان و گفتند : پيامبر فرمود : حمزه گريه كننده ندارد . زنانی كهبرای فرزندان خودشان يا شوهرانشان ، يا پدرانشان ، يا برادرانشانمیگريستند ، به احترام پيامبر و به احترام جناب حمزش بن عبدالمطلب ،آمدند به خانه حمزه و برای حمزه گريستند . و بعد از اين ديگر سنت شد هركس برای هر شهيدی كه ميخواست بگريد ، اول میرفت خانه جناب حمزه وبرای او ميگريست . اين جريان نشان داد كه اسلام ، با اينكه با گريه بر ميت ( ميت عادی )چندان روی خوشی نشان نداده است ، مايل است كه مردم بر شهيد بگريند ،زيرا شهيد حماسه آفريده است و گريه بر شهيد ، شركت در حماسه او وهماهنگی با روح او و موافقت با نشاط او و حركت در موج اوست .بعد از حادثه عاشورا و شهادت امام حسين عليه السلام كه همه شهادتها راتحت الشعاع قرار داد ، لقب سيدالشهداء به ايشان انتقال يافت ، البتهبه جناب حمزه هم سيدالشهداء گفته و میگوئيم ولی سيد الشهدای مطلق ، امامحسين است . |
