شرابخواری ، رقص ، موسيقی و انواع آهنگها ، بعد چه جناح عظيمی به نام موسيقيدانها و به قول امروز هنرمندان و هنرپيشگان در دنيای اسلام به وجود آمد . ابوالفرج اصفهانی خودش اموی و از مورخين بسيار زبردست است و اتفاقا عالم با انصافی است و كتابی نوشته به نام مقاتل الطالبين مقتلهای آل ابیطالب را ذكر كرده و كتاب معتبری است و علمای شيعه هم به كتاب او اعتماد میكنند و انصافا میشود گفت اين كتاب را بیطرفانه نوشته است كتاب اغانی هجده جلد و بيشتر مربوط به سرگذشت هنرمندان و هنرپيشگان و موسيقيدانهای دنيای اسلام است . او در اين كتابش چيزهای خيلی عجيبی نقل كرده است ، از جمله میگويد : يك وقت يك شيعی با يك مرجیء با يكديگر سخت بر سر همين مسئله عمل مباحثه میكردند ، مرجیء میگفت اساس ، اين است كه آدم ايمان داشته باشد ، عمل بود ، بود نبود ، نبود شيعه میگفت ايمان از عمل انفكاك ندارد ، اگر عمل نباشد ، ايمان نيست مباحثه آنها شديد شد ، نه اين قانع میشد ، و نه آن . برای فيصله دادن به نزاع گفتند اولين كسی كه از سر كوچه پيدا شد ، از او میپرسيم كه حق با كداميك از ماست ، اتفاقا اولين كسی كه آمد يك نفر موسيقيدان بود ( و به همين تناسب اين داستان را در كتاب آغانی نقل كرده است ) چون آن دو قبول كرده بودند كه از اولين كسی كه میآيد بپرسند مرجیء خيلی خوشحال شد كه عجب آدم مناسبی پيدا شد و الان طرف مرا خواهد گرفت به او گفتند ما چنين |
